Column Vertrouwen

Uit De Telegraaf.
--------------------------------------------------------------------------------
De vader van mijn Braziliaanse vriendin heeft een probleem. Hij wordt een jaartje ouder (65) en kampt met een angstaanjagend lege pensioenpot.

Aan zijn staat van dienst ligt het niet. Hij is een bekende opiniepeiler. Hij heeft een eigen bedrijfje en werkt keihard.

Zijn makke is alleen dat hij erg goed van vertrouwen is. Dat zal wel te maken hebben met zijn brave Scandinavische achtergrond. Zijn Zweedse vader emigreerde in de jaren vijftig naar São Paulo voor een baan op de lokale Scania-fabriek.

Het is in ieder geval een eigenschap die hem moeilijkheden bezorgt in Brazilië. Zijn vertrouwen in mondelinge afspraken wordt keer op keer beschaamd. Een zakenpartner ging er met zijn revenuen vandoor. Werknemers stappen met malle claims naar de rechter.

Hij dreigt door al die fratsen tot zijn graf te moeten werken. Rijksambtenaren ontvangen dan wel droompensioenen, een bejaarde zelfstandige zonder spaarpot mag creperen in de Braziliaanse verzorgingsstaat.

Gelukkig levert de economische crisis hem veel werk op. Zijn bedrijfje biedt ook software die armlastige overheden een smak geld kan opleveren. Zo koppelt hij gegevens van burgers om uitkeringsfraude tegen te gaan.

Het blijkt vooral in het arme noordoosten gangbaar dat dode Brazilianen nog steeds pensioen krijgen uitgekeerd. De nabestaanden melden het overlijden niet en steken de poen in eigen zak.

Ook het ontduiken van de ozb is er een populaire bezigheid. De Zweedse Braziliaan ging met de stofkam door het kadaster van een provinciehoofdstad. Met hulp van Google Street View merkte hij dat tachtig procent van de braakliggende terreinen wel degelijk was bebouwd. De gemeente krijgt miljoenen extra in het laatje door zijn controle.

Noodlijdende steden staan intussen in de rij voor zijn trucje. Zo maakt hij dankzij zijn sjoemelende landgenoten misschien toch nog een klapper op zijn oude dag.