donderdag, februari 21, 2008

Van Paraguay naar Cuba

Het nieuws van Fidel kwam dinsdagochtend rauw op mijn lege koelkast vallen. Net die nacht aangekomen, kon ik gelijk flink aan de bak. Door Cuba zal het uitschrijven van de impressies van Asunción nog even moeten wachten.

Kortweg: weinig te doen, loeiheet, spotgoedkoop, wellevende, praatgrage mensen, een beetje Paraguayaan gaat nippend uit zijn tereré-kruik (koude maté) over straat, de helft van het wagenpark wordt gevormd door PC Hooft-traktoren, verder een straatarme stad.

Ik stap vannacht op het vliegtuig naar Havanna. Ben wel eens beter voorbereid op reis gegaan (dit wordt mijn internetloze hotel), maar in ieder geval hoef ik ter misleiding van de Cubaanse douane ditmaal geen correspondentenvisum uit mijn paspoort te scheuren bij de overstap in Panama (nieuw paspoort namelijk).

Onderstaand columnpje geeft alvast een idee van de trieste kliek die Paraguay al 61 jaar regeert. Het land heeft negentien jaar na het einde van de dictatuur van Stroessner nog steeds geen serieuze transitie doorgemaakt.

Het is er wel chaotischer op geworden sindsdien; geen wonder dat de meeste Paraguayanen mild oordelen of zelfs terugverlangen naar het ijzeren bewind van de zoon van een Duitse bierbrouwer.

Hoog tijd dat de genoemde bisschop, die mij overigens korter te woord stond dan gehoopt, de Colorado's eruit trapt bij de verkiezingen in april.
----------------------------------------------------------------------------------
Heeft de Paraguayaanse president Nicanor Duarte de laatste tijd soms te veel James Bond-films gekeken?

Een flesje mineraalwater met een niet fatale dosis zoutzuur in een koelkast verstoppen, lijkt geen logische manier om een impopulaire, scheidende president een hak te zetten. Maar Duarte beweert dat zijn politieke vijanden hem zo wilden vergiftigen.

Paraguay koerst af op een politieke aardverschuiving bij de presidentsverkiezingen over twee maanden. Duartes Colorado-partij, die al 61 jaar als een maffia heerst over het straatarme land in hartje Zuid-Amerika, dreigt uit het zadel te worden gewipt door de linkse bisschop Fernando Lugo en haalt alles uit de kast om dat te voorkomen.

Volgens de president kreeg hij afgelopen donderdag bij een vergadering in het kantoor van de legertop een flesje water uit de koelkast aangeboden door een bediende.

Gelukkig spuugde Duarte het scherpe goedje direct uit. Daardoor hield hij slechts een brandend gevoel in mond en keel eraan over, aldus de presidentiële lijfarts.

Duarte sluit niet uit dat er geen opzet in het spel is, maar voegt toe dat de oppositie al langer van hem af wil. Genoemde bisschop heeft al een enkeltje Madrid op zijn naam gekocht en biedt ook “alle andere dieven van Paraguay” zo’n oprotticket

Duarte: “Ze willen me laten ‘vertrekken’ en we weten wat dat betekent in de taal van huurmoordenaars.”

Op straat in de hoofdstad Asunción wordt de 'affaire' gezien als een rookgordijn, of beter: als een storm in een glas water.

Men maakt zich meer druk over de eerste uitbraak van gele koorts van de afgelopen dertig jaar. De Paraguayanen zijn woedend dat ze voor vaccins afhankelijk zijn van giften uit het buitenland.

De president roept intussen dat hij “onsterfelijk” is en zijn vijanden dus geen moeite hoeven te doen. Maar voor de zekerheid haalde hij bij zijn ongeplande bezoek aan de dokter toch maar zo’n gewild prikje tegen gele koorts.

Foto's
- Typisch tafereeltje in de trein
- Fernando Lugo voor het Pantheon van de Helden in hartje Asunción
- Sloppenwijken ingeklemd tussen parlements- en regeringsgebouw en de Río Paraguay.




woensdag, februari 13, 2008

Positieve discriminatie in Brazilië

Uit Elsevier.
-----------------------------------------------------------------------------------
De Braziliaanse Tweede Kamer stemt binnenkort over het voortrekken van zwarten op universiteiten, op televisie en in de ambtenarij. Ook halfbloeden kunnen zich zwart verklaren. Critici vrezen dat positieve discriminatie een wig drijft in de diep gemêleerde bevolking.

De Arbeiderspartij van president Lula lijkt genoeg politieke bijval te krijgen voor de omstreden wetsvoorstellen, bedoeld om de sociaaleconomische achterstand van donkere Brazilianen te verkleinen.

Volgens plan wordt 20 procent van de plekken op universiteiten gereserveerd voor zwarten (en een smaldeel voor indianen), mettertijd oplopend tot bijna 50 procent.

Ook in reclamespotjes en bepaalde overheidsfuncties krijgen ‘Afro-Brazilianen’ een inbreng van minstens 20 procent.http://www.blogger.com/img/blank.gif

Dat terwijl slechts 5 procent van de Brazilianen zich als zwart betitelde bij de laatste volkstelling (55 procent blank). Ook de resterende halfbloeden kunnen evenwel een beroep doen op de quota, want de leidraad is dat wie zich zwart verklaart, ook zwart is.

Dat daarbij willekeur op de loer ligt, bleek toen de eeneiige tweeling Alex en Alan – zwarte vader, blanke moeder – zich vorig jaar aanmeldde bij de Universiteit van Brasília, één van de tientallen instellingen die vooruitlopend al zwarte studenten toelaat los van hun cijfers.

De getinte broers verklaarden zich zwart en stuurden een foto naar de ballotagecommissie. Alan werd toegelaten, doch Alex werd te bleek bevonden.

Genetici van de Universiteit van Minas Gerais zaaiden nog meer verwarring door te stellen dat bij drie op de vijf zelfverklaarde Braziliaanse blanken ook indiaans of Afrikaans bloed door de aderen vloeit.

Intellectuelen als de antropoloog Antonio Risério roeren zich dan ook hevig tegen “het kopiëren van het binaire, racistische systeem van de Verenigde Staten dat het bestaan van mengvormen niet erkent.”

De Braziliaanse zwartenbeweging riposteert dat de politie maar al te goed het verschil tussen een blanke en een zwarte ziet. Anders gezegd: het land mag dan geen last hebben van openlijke rassenhaat, subtiele discriminatie is er volop.

donderdag, februari 07, 2008

Braziliaanse vrouw kampt met mannentekort

Ik mag mijn stukjes voor Elsevier met enige vertraging 'cariokaliseren'. Bij deze eentje uit het nummer van vorige week.
--------------------------------------------------------------------------------
Vrouwen in grote Braziliaanse steden kampen met een groeiend mannentekort.

In miljoenensteden als São Paulo (89 mannen op 100 vrouwen), Belo Horizonte (88), Rio de Janeiro (86) en Recife (84) wijkt de geslachtsverhouding fors af van het landelijke gemiddelde (96,7).

Toeval of niet, de scheefgroei lijkt door te werken in de manier waarop mannen en vrouwen zich presenteren in de straten van Rio. Waar geen dame met serieuze veroveringsplannen onverzorgd het nachtleven induikt, wordt de kleding van de heren bepaald door T-shirtjes, bermuda’s en gympen of teenslippers, soms tot in de disco toe.

Volgens demograaf Ralph Hakkert van het Braziliaanse onderzoeksinstituut Ipea is in heel Latijns-Amerika sprake van een vrouwenoverschot in grote steden.

“In de stedelijke dienstensector domineren beroepen die vooral vrouwen naar de stad trekken, zoals werkster en leraar. In Afrika is dat bijvoorbeeld niet zo.”

In Braziliaanse metropolen wordt het effect versterkt door de hoge moordcijfers onder jongemannen.

Maar het zwaarst weegt het feit dat de vergrijzing zich in Brazilië veel sneller voltrekt dan in omliggende landen, als gevolg van de vrije val van het geboortecijfer van 5,8 in 1970 tot circa 2 nu tot 1,6 in 2050 (1,2 in Rio!). Zo schat de VN. Wellicht ten overvloede: vrouwen worden ouder, een vergrijzende bevolking feminiseert dus.

In weerwil van de katholieke kerk kenmerkt de Braziliaanse geboortepolitiek zich al decennia door een hoge mate van laissez faire, waardoor onder vrouwen een sterilisatiecultuur kon ontstaan.

“Onderschat de rol als pleitbezorger van gezinsplanning van de nationale tv-zender Globo ook niet,” zegt Hakkert. “De onderliggende boodschap van soaps is dat kleine families succesvoller zijn dan grote.”

Dat het mannentekort nijpender wordt naarmate de leeftijd vordert, blijkt in de strand- en bejaardenwijk van Rio, Copacabana. Bijna tweederde van de vrouwelijke buurtbewoners woont alleen.

Goed om te weten voor de vrijgezelle pensionado die het wel gezien heeft in Benidorm.

vrijdag, februari 01, 2008

Tangoleraar: 'Zie je danspartner als een winkelwagentje'

Vers uit de Reiskrant.

---------------------------------------------------------------------------------
“Zie je danspartner als een winkelwagentje: gewoon voortduwen, dan gaat ze vanzelf bewegen. En als jij stopt, stopt zij ook.”

De docent windt er geen doekjes om. Het mogen je eerste schreden zijn in tangoland, leiden zál je als man. Dus pak je je gelegenheidspartner vast en probeer je haar als een volbloed latino je wil op te leggen. Gelukkig blijkt de duwtruc tamelijk effectief. Tenminste, voor zover je het sparen van haar tenen als een eerste succesje kunt beschouwen.

Er wordt wat af geschuifeld in Buenos Aires. Tangoscholen, tangohotels en tangoschoenenwinkels zijn de laatste jaren als paddestoelen uit de grond geschoten.

Aangemoedigd door de goedkope Argentijnse peso, vinden ook steeds meer Nederlanders de weg naar het mekka van de melancholische dans.

Zo ook Monique, een Nederlandse toerist die een weekje heeft uitgetrokken voor haar tangodebuut. Niet lang genoeg, zo blijkt. “Ik dacht dat ik het wel even zou leren, maar het valt tegen.”

Waar het voor een Nederlandse man vooral wennen is aan de hanige rolverdeling op de dansvloer, heeft zij het gevoel dat ze op een continue t-splitsing danst. “Je moet je volledig overgeven aan de man, maar je wilt ook zelf wat uitproberen.”

Nadat de Argentijnse leraar heeft ingezien dat de Nederlandse afvaardiging de rest slechts voor de voeten loopt, worden we apart genomen voor het instuderen van de acht basispassen van de tango. Eerst solo, dan in duo. Al is enige fantasie nodig om tango te herkennen in dit rechthoekige patroon, het geeft een welkom houvast.

Even later worden twee Argentijnse dames van de dansvloer geplukt die wel even als winkelwagentje van de beginnende buitenlander willen fungeren. Ze ondergaan het gestuntel met bloedserieuze blikken, zoals het de ware tangodanser betaamt. Net echt zo!

’s Nachts in de 'milonga', de tangosalon, blijkt evenwel hoe lang de weg naar het echte werk nog is.

Tussen de rondtollende lokale koppels is helemaal geen ruimte voor wiskundig uitgedanste achtstapspatronen; er zal geïmproviseerd moeten worden. Waarop de meeste tangotoeristen algauw wijselijk aan de kant gaan zitten toekijken.

Het is een fascinerend schouwspel. Blikken van potentiële danspartners schieten over en weer de zaal door. Gelachen wordt er nauwelijks. “Verleiden is een serieuze zaak”, legt een Argentijnse danser uit.

Geen wonder dat deze deftige balts ook mannen massaal voor het stijldansen heeft gewonnen: bij welke andere dans hoef je een wildvreemde vrouw maar te oogwenken of ze legt haar arm in je nek en krult met een beetje geluk haar been om je middel?

Wee echter de man die zijn tangotalenten overschat, want die loopt hier onherroepelijk een blauwtje bij de subtiel wegkijkende dames. Eerst nog een tijdje oefenen in de supermarkt.
-----------------------------------------------------------------------------------
Een groepsles van een uur kost een peso of twaalf (minder dan drie euro). In tangogidsen als ‘El Tangauta’ staan honderden tangoscholen die op elk uur van de dag lessen aanbieden. Neem eerst een proefles, want ook beunhazen zien hun kans schoon door het tangotoerisme.

Wie sneller progressie wil boeken, neemt privéles. De lessen van de Argentijn Mario Bournissen en zijn Engels sprekende partner zijn een aanrader. Meer info: encuentro_tango@hotmail.com of op +54-11-47874490