Uit de (digitale) krant van vandaag.
-----------------------------------------------------------------------------------
Door koudwatervrees voor guerrillageweld, ofwel het 'Tanja-effect', dreigt Nederland de slag te missen in Colombia, een grondstofrijke, investeringsvriendelijke groeieconomie met 47 miljoen inwoners.
"Colombia is minder op de radar dan BRIC-landen als Brazilië, maar je mist de boot als je hier te lang wacht", zegt Jan Bestebreurtje, voorzitter van de Netherlands-Latin American Business Council (NLABC) en al sinds 1968 actief in de Colombiaanse koffiehandel.
Wat betreft ondernemersklimaat hoort Colombia volgens de Wereldbank tot de topdrie van Zuid-Amerika, vlak achter Chili en Peru en ver voor Brazilië. De economie groeit stabiel rond 5% per jaar (5,3% in 2011) en de inflatie (3,7% vorig jaar) en de staatsschuld (32% van het BNP) zijn laag. Door een reeks vrijhandelsakkoorden (dat met de EU wacht nog op ratificatie) en fiscale prikkels piekten de buitenlandse investeringen in 2011 op 12,5 miljard euro.
Nederland nam daarbij de zesde plek in. "We blijven achter bij landen als Duitsland, Spanje en Zweden, die grote handelskantoren openen in Bogotá," vertelt Bestebreurtje in een chique café in het rijke noorden van de hoofdstad waar 60% van het nationaal inkomen wordt verdiend.
Booming Bogotá
"Colombia is veel méér dan Tanja Nijmeijer", zo verwijst hij naar het Nederlandse lid van de FARC-guerrilla. "Maar ik moet Nederlandse ondernemers telkens weer uitleggen dat het geweld zich tegenwoordig ver van de stedelijke centra afspeelt."
Den Haag beschouwt Colombia niet langer als ontwikkelingsland en focust op economische samenwerking. Multinationals als Unilever, DSM en Akzo investeerden flink in het land, maar het Nederlandse mkb blijft achter.
Ten onrechte, vindt ook directeur Menno Smits van het Friese ingenieursbureau Oranjewoud, dat vorig jaar de Colombiaanse branchegenoot Geoingenieria overnam. "De steden zijn veilig en het zakendoen word je als buitenlander gemakkelijk gemaakt. Ook het opleidingsniveau van het personeel valt me enorm mee."
Kansrijke sectoren zijn vooral mijnbouw, olie, waterbeheer en tuinbouw. De Colombiaanse regering investeert komende vier jaar ruim zes miljard euro in waterhuishouding. Baggeraars en dijkenbouwers zijn nodig om 's lands grootste rivier, de Magdalena, beter bevaarbaar te maken en minder gevoelig voor overstromingen. Wegtransport is namelijk een crime in het bergachtige land.
Er wordt ook fors geïnvesteerd in havens, één van de redenen waarom de Rotterdamse Kamer van Koophandel in april een handelsmissie organiseert naar Colombia (en Peru).
Verder is de geplande verduurzaming van de land- en tuinbouw interessant voor Nederland, zo stelt Derk Norde, directeur van de lokale poot van adviesbureau Access Latin America. Colombia is door zijn gunstige klimaat en bodems één van 's werelds grootste producenten van bloemen (nummer 2 achter Nederland), bananen (2), koffie (3) en palmolie (2).
"Maar pas op, het is nog steeds een land met valkuilen. Sommige plattelandsregio's waar palmolie wordt geproduceerd, zoals Chocó en Córdoba, zijn te gevaarlijk om in te investeren. Daar zijn de guerrilla en de vroegere paramilitairen nog te machtig."
Ook corruptie in met name de publieke sector blijft een obstakel. En mede doordat Colombia de grootste cocaïneproducent ter wereld is, gaat er veel fout en speculatief geld rond in de economie.
"Als buitenlander moet je extra letten op de herkomst van kapitaal. Je kunt je niet compromitteren, want daar komt vroeg of laat heibel van."
Zoals in ieder Zuid-Amerikaans land staat of valt zakendoen in Colombia bij goede lokale contacten. Nederlandse ondernemers in Bogotá raden daarom aan om via een overname of joint venture de markt te betreden.
Bestebreurtje: "Zet een Colombiaanse man met politieke connecties aan het roer. En kies in je tweede managementlaag voor vrouwen. Die zijn meer gefocust en rechtdoorzee dan mannen en ze drinken minder. En ze zijn één van de redenen waarom Colombia typisch zo'n land is waarop je meteen verliefd wordt."
woensdag, april 11, 2012
donderdag, april 05, 2012
Column Burundanga
Uit de krant van vandaag.
-------------------------------------------------------------------------------------
In Colombia loop je soms tegen verhalen aan die zo uit de magische boeken van Gabriel García Márquez lijken geplukt.
In de hoofdstad Bogotá hoor je bij voorbeeld veel over 'burundanga', een 'zombiedrug' die gebruikers van hun vrije wil zou beroven.
Laatst ontmoette ik natuurkundestudent Fabio in een koffiebarretje. Hij vertelde dat hij in een disco ongevraagd kennis had gemaakt met het mysterieuze middel.
"Ik ging even naar de wc en dronk daarna mijn glas leeg. Twintig uur later werd ik wakker in mijn appartement."
Bankrekening geplunderd, al zijn dure elektronica weg. "Het wonderlijke is dat de portier vertelde dat ik mijn spullen zelf met iemand naar buiten had gesjouwd. Ik deed verder normaal, dus hij vertrouwde het wel. Maar ik kan me er helemaal niets van herinneren."
Ziekenhuizen in Bogotá krijgen jaarlijks honderden slachtoffers over de vloer. Sommigen bezwijken aan de bedwelming.
Uit crimineel oogpunt is burundanga ideaal, aldus de bekende toxicoloog Camilo Uribe. "Het slachtoffer doet alles wat hem gevraagd wordt en vergeet alles. De drug zorgt voor een chemische hypnose."
Het goedje is kleur-, geur- en smaakloos en kan dus onopvallend in een hapje of drankje worden gegooid. Er zijn ook meer creatieve methoden om iemand te grazen te nemen. Sommige Colombiaanse vrouwen zouden het zelfs op hun borsten smeren om mannen een likje gunnen.
Enfin, tijd voor een bezoekje aan de bron van het kwaad. De grondstof voor burundanga, scopolamine genaamd, zit in een plant die in de botanische tuin van Bogotá is te vinden. Hij heet 'borrachero' (Nederlandse naam: engelentrompet) en is herkenbaar aan zijn witte, toetervormige bloemen.
Mijn gids Angie opent wat zaden en laat een rubberachtig sap zien. "Scopolamine wordt ook gebruikt in medicijnen, bij voorbeeld tegen reisziekte. Het vergt een ingewikkeld chemisch proces om er burundanga van te maken."
Even later spreekt een vrouw in een zwarte jurk mij aan. Ze lijkt weggelopen uit een verhaal van Márquez.
"Houd afstand tot die plant. Ik heb wel eens zo'n witte bloem onder mijn kussen gelegd. Op advies van mijn homeopaat. Daar heb ik vier jaar geestelijk last van gehad. Mensen gebruiken hem ook als sierplant. Doe dat niet, het is een duivel."
-------------------------------------------------------------------------------------
In Colombia loop je soms tegen verhalen aan die zo uit de magische boeken van Gabriel García Márquez lijken geplukt.
In de hoofdstad Bogotá hoor je bij voorbeeld veel over 'burundanga', een 'zombiedrug' die gebruikers van hun vrije wil zou beroven.
Laatst ontmoette ik natuurkundestudent Fabio in een koffiebarretje. Hij vertelde dat hij in een disco ongevraagd kennis had gemaakt met het mysterieuze middel.
"Ik ging even naar de wc en dronk daarna mijn glas leeg. Twintig uur later werd ik wakker in mijn appartement."
Bankrekening geplunderd, al zijn dure elektronica weg. "Het wonderlijke is dat de portier vertelde dat ik mijn spullen zelf met iemand naar buiten had gesjouwd. Ik deed verder normaal, dus hij vertrouwde het wel. Maar ik kan me er helemaal niets van herinneren."
Ziekenhuizen in Bogotá krijgen jaarlijks honderden slachtoffers over de vloer. Sommigen bezwijken aan de bedwelming.
Uit crimineel oogpunt is burundanga ideaal, aldus de bekende toxicoloog Camilo Uribe. "Het slachtoffer doet alles wat hem gevraagd wordt en vergeet alles. De drug zorgt voor een chemische hypnose."
Het goedje is kleur-, geur- en smaakloos en kan dus onopvallend in een hapje of drankje worden gegooid. Er zijn ook meer creatieve methoden om iemand te grazen te nemen. Sommige Colombiaanse vrouwen zouden het zelfs op hun borsten smeren om mannen een likje gunnen.
Enfin, tijd voor een bezoekje aan de bron van het kwaad. De grondstof voor burundanga, scopolamine genaamd, zit in een plant die in de botanische tuin van Bogotá is te vinden. Hij heet 'borrachero' (Nederlandse naam: engelentrompet) en is herkenbaar aan zijn witte, toetervormige bloemen.
Mijn gids Angie opent wat zaden en laat een rubberachtig sap zien. "Scopolamine wordt ook gebruikt in medicijnen, bij voorbeeld tegen reisziekte. Het vergt een ingewikkeld chemisch proces om er burundanga van te maken."
Even later spreekt een vrouw in een zwarte jurk mij aan. Ze lijkt weggelopen uit een verhaal van Márquez.
"Houd afstand tot die plant. Ik heb wel eens zo'n witte bloem onder mijn kussen gelegd. Op advies van mijn homeopaat. Daar heb ik vier jaar geestelijk last van gehad. Mensen gebruiken hem ook als sierplant. Doe dat niet, het is een duivel."
Abonneren op:
Posts (Atom)