Column Monopoliegeld

Uit De Telegraaf van vandaag.
--------------------------------------------------------------------------
Winkelen in Venezuela is een zware beproeving. Lege schappen. Lange rijen. Ook afrekenen gaat steeds moeizamer. "Je hebt een kruiwagen vol bankbiljetten nodig om een kilo kip te betalen," mokt Octavio uit de oostelijke deelstaat Bolívar.

De Venezolaanse munt, de zogenaamde 'sterke bolivar', verdampt in snel tempo tot monopoliegeld. Na een inflatie van 275% in 2015 koerst het geruïneerde olieland dit jaar af op een record van 720% (!), zo schat het IMF.

Consumenten zouden dus wel wat extra nullen kunnen gebruiken op het lokale papiergeld. Maar het Maduro-regime weigert grotere biljetten te drukken. Het steekt liever de kop in het zand dan zijn economische falen te erkennen.

Intussen levert het grootste briefje (honderd bolivar) geen eurodubbeltje meer op bij geldwisselaars. Kleinere briefjes zijn helemáál papierverspilling. Sommige Venezolanen laten via sociale media weten dat ze hun mond of billen er maar mee afvegen. Dat is voordeliger dan er schaarse servetten of wc-rollen van kopen.

Ook aan briefjes van honderd heerst een groeiend tekort. Het felbegeerde papiertje levert bij wisselaars aan de Colombiaanse grens zo'n 120 bolivar op aan kleine biljetten. De geldpers van de centrale bank kan de vraag niet bijbenen.

Maduro's laatste staaltje van dubieus monetair beleid is het stiekem bijdrukken van bolivars in het buitenland. Met geld gevulde Boeings droppen in het diepste geheim miljarden biljetten op het internationale vliegveld van Caracas. Dat onthulde The Wall Street Journal op basis van gesprekken met zeven betrokkenen bij de illegale operatie.

De Venezolaanse wet schrijft voor dat bolivars in eigen land worden geprint. Het regime hengelt echter alweer naar een heimelijke bestelling van nog eens tien miljard buitenlandse briefjes, weet de Amerikaanse zakenkrant te melden.

Een van de leveranciers is een dochterbedrijf van de Duitse drukker Giesecke & Devrient. Het bedrijf uit München werkte eerder voor de Weimarrepubliek (1919-1933) en Zimbabwe (2008), twee beroemde voorbeelden van hyperinflatie die Venezuela's voorland lijken te worden.