Biercrisis in Venezuela

Column uit De Telegraaf.
-----------------------------------------------------------------------------------
Apart 'nieuwtje' uit Venezuela afgelopen week. 'Lading mout uit Frankrijk komt aan in Venezolaanse haven. Genoeg om de markt vier weken van bier te voorzien.'

In een ander land zou het de krant vermoedelijk niet halen. Maar in het afglijdende buurland van het koninkrijk is zo'n levering momenteel best bijzonder.

Na het toiletpapier, meel, luiers en medicijnen raakt nu ook het gerstenat op. Er komt zo weinig hop en mout binnen dat twee grote brouwerijen onlangs plat gingen. Zelf produceert het land maar één grondstof: olie.

Sollen met de biertoevoer is spelen met vuur voor een Venezolaanse president. De dorstige kiezer in het zwoele Caribische land - goed voor een plek in de mondiale top tien als het gaat om veel pils drinken - kan dat absoluut niet waarderen.

Zelfs de overleden dictator Chávez, een geheelonthouder die 'kapitalistische' alcohol verfoeide, hield het gouden goedje goedkoop en ruim voorradig. Onder opvolger Maduro verdwijnt weliswaar steeds meer voedsel uit de schappen, het populaire Polar-bier was tot dusver heilig.

De bodem van de schatkist komt echter in zicht. De economie krimpt dit jaar 7% door de lage olieprijs. De regering geeft de brouwerijen nauwelijks dollars meer.

De biercrisis komt, een paar maanden voor cruciale parlementsverkiezingen, op een bitter moment voor Maduro. Zo bitter dat het hoofd van de landelijke drankkoepel laatst werd opgepakt toen hij alarm sloeg. De klokkenluider hangt twee tot vijf jaar cel boven het hoofd wegens 'zaaien van paniek en onrust' en 'valse informatie'.

Bierdrinkers weten wel beter. De prijskaartjes bij de slijter liegen niet. De kosten van een kratje Polar lopen op tot een derde minimumloon. Voor Heineken betaal je nog een paar keer meer.

"Een vriend van me heeft het land verlaten vanwege de bierschaarste", zo signaleert studentenleider Roderick Navarro een nieuwe type vluchteling.