Uit de Financiële Telegraaf van vandaag.
-------------------------------------------------------------------------------------
Doordat energiebedrijven afspraken aan hun laars lappen, tasten stroomgebruikers in het duister over de herkomst van hun elektriciteit. In 2010 beloofde de energiebranche via de zogeheten ’kolendialoog’ meer openheid te geven over de import van steenkool, waarmee 30% van de Nederlandse stroom wordt opgewekt. Maar terwijl de dialoog deze maand afloopt, weigeren deelnemende bedrijven nog altijd te vertellen waar hun Colombiaanse steenkool precies vandaan komt.
Goedkope steenkool uit Colombia, waar rond sommige mijnen mensenrechten worden geschonden, vormt ruim een derde van de Nederlandse kolenimport. Uit gegevens van de havens van Amsterdam en Rotterdam blijkt dat er in ons land veel kolen worden gestookt van Drummond, een Amerikaans bedrijf dat later dit jaar in de VS terechtstaat voor betrokkenheid bij massamoord in Colombia.
Nuon is één van de klanten van Drummond, maar wil hier niets over kwijt. „We geven geen informatie over onze leveranciers. Dat zou onze inkooppositie verzwakken”, aldus een woordvoerster.
RWE/Essent wil alleen kwijt dat 66% van de gebruikte kolen uit Colombia komt. Verder wijst een woordvoerder erop dat er via de kolendialoog wel wordt gewerkt aan betere arbeidsomstandigheden in Colombia en dat Drummond nog niet is veroordeeld.
„Schande dat Nederland nog steeds zijn ogen sluit voor misstanden in Colombia”, zegt mensenrechtenadvocaat Terrence Collingsworth. De Amerikaan sleept Drummond in december voor de rechter namens de nabestaanden van zeker honderd vermoorde Colombianen. Volgens Collingsworth hebben tien Colombiaanse paramilitairen verklaard dat Drummond hen tussen 1999 en 2005 betaalde voor het vermoorden van vakbondsleden en ’lastige’ dorpelingen rond de Drummondmijn.
Collingsworth zal $8 miljard claimen namens de families, een bedrag dat is gebaseerd op de $1,6 miljard die het Japanse bedrijf Itochu vorig jaar betaalde voor een 20%-aandeel in de Colombiaanse poot van Drummond. „We vinden dat een bedrijf dat medeplichtig is aan massamoord hier geen zaken meer mag doen. Een boycot van Nederlandse stroomgebruikers zou helpen om Drummond out of business te krijgen.”
Terrence Collingsworth
Drummond is met concurrent Cerrejón (een lokale joint venture van de mijnbouwreuzen BHP Billiton, Xtrata en Anglo American) goed voor het leeuwendeel van de Colombiaanse kolenproductie, die dit jaar 14% groeit tot 97 miljoen ton. Ook Cerrejón kwam eerder in opspraak wegens mensenrechtenschendingen, maar volgens Colombiaanse vakbondsleiders heeft dit bedrijf zijn leven gebeterd.
„Cerrejón respecteert de vakbonden tegenwoordig, Drummond nog steeds niet”, zegt de Colombiaanse woordvoerder Carlos Bustos van de internationale mijnwerkerskoepel ICEM. „In die zin zijn kolen van Cerrejón schoon in sociaal opzicht en die van Drummond vuil. Het is dus belangrijk dat Nederlandse bedrijven open zijn over hun leveranciers.”
Colombia is het gevaarlijkste land ter wereld voor vakbonden. Het aantal vermoorde leden is de afgelopen jaren wel gedaald, tot 29 in 2011 en voorlopig twaalf in 2012.
„Het vermoorden van vakbondsleden gebeurt nauwelijks meer in de kolensector. Maar doodsbedreigingen zijn aan de orde van de dag”, vertelt Ever Causado van een onafhankelijke vakbond (Sintramienergetica) voor Drummond-personeel. „Drummond werkt ons op alle mogelijke manieren tegen. Wie staakt, wordt meestal ontslagen.”
Het gesloten familiebedrijf uit Alabama, dat geen commentaar geeft op aantijgingen, lijkt weinig last te hebben van zijn dubieuze reputatie. Drummond mikt dit jaar op een productiegroei van 32% in Colombia en gaat ook een nieuwe exporthaven bouwen.
dinsdag, augustus 14, 2012
zaterdag, augustus 04, 2012
Brazilië wil einde aan 'pizzacultuur'
Uit De Telegraaf van vandaag.
----------------------------------------------------------------------------------
'Alles eindigt toch met pizza,' verzuchten Brazilianen vaak over de straffeloosheid van hun corrupte politieke systeem. Deze week begon het megaproces dat het einde moet inluiden van die 'pizzacultuur' (een begrip dat ontstond in de jaren zestig nadat een conflict bij voetbalclub Palmeiras werd gesust met een avondje pizza eten).
Bijna veertig oud-ministers, oud-parlementariërs en zakenlieden staan voor het hof in Brasília terecht wegens een groot omkoopschandaal. Ze riskeren tot 45 jaar celstraf.
'De rechtszaak van de eeuw' wordt komende anderhalve maand live op tv uitgezonden. Het zogeheten Mensalão-schandaal is vooral pijnlijk voor de Arbeiderspartij (PT) van president Dilma Rousseff en haar voorganger 'Lula'.
Die kwam in 2002 aan de macht met de belofte de Braziliaanse politiek op te schonen, maar eenmaal op het pluche begon de PT-top op grote schaal stemmen te kopen in het parlement. "De meest brutale verduistering van publiek geld die Brazilië ooit heeft gekend", aldus het OM in de 50.000 pagina's tellende aanklacht.
Volgens procureur-generaal Roberto Gurgel lag er voor achttien parlementariërs iedere maand een vette envelop klaar in hotels of een bankfiliaal op de 9e verdieping van een winkelcentrum in Brasilia. Het smeergeld, miljoenen euro's in totaal, werd doorgesluisd via bankrekeningen van een obscure reclamemaker uit Belo Horizonte. Deze ontving daartoe schijnopdrachten en nepleningen via de regering en een staatsbank.
Het brein achter de 'criminele organisatie' zou Lula's toenmalige superminister José Dirceu zijn geweest. Dirceu werd na het uitlekken van het Mensalão (Grote Maandelijkse) in 2005 opgevolgd door huidig president Rousseff, die net als Lula zegt dat ze van niets wist. Beide zijn geen verdachte, maar moesten wel een getuigenverklaring afleggen bij het OM.
Het is bijzonder dat justitie en politie de zaak tot op het bot hebben uitgespit. Corruptie-affaires in het parlement worden gewoonlijk afgehandeld via interne 'ethische' commissies waarin Kamerleden elkaar de hand boven het hoofd houden.
"Brazilië is niet zozeer crimineler maar wel straffelozer als andere landen. Het is hoog tijd dat dit verandert", meent de Movimento 31 de Julho, een beweging van boze Brazilianen die afschrikwekkende straffen eist van de hof.
"Het is makkelijker om het Higgs-deeltje te ontdekken dan een hoge Braziliaanse politicus die achter de tralies zit", reageert een krantenlezer die daar weinig vertrouwen in heeft.
----------------------------------------------------------------------------------
'Alles eindigt toch met pizza,' verzuchten Brazilianen vaak over de straffeloosheid van hun corrupte politieke systeem. Deze week begon het megaproces dat het einde moet inluiden van die 'pizzacultuur' (een begrip dat ontstond in de jaren zestig nadat een conflict bij voetbalclub Palmeiras werd gesust met een avondje pizza eten).
Bijna veertig oud-ministers, oud-parlementariërs en zakenlieden staan voor het hof in Brasília terecht wegens een groot omkoopschandaal. Ze riskeren tot 45 jaar celstraf.
'De rechtszaak van de eeuw' wordt komende anderhalve maand live op tv uitgezonden. Het zogeheten Mensalão-schandaal is vooral pijnlijk voor de Arbeiderspartij (PT) van president Dilma Rousseff en haar voorganger 'Lula'.
Die kwam in 2002 aan de macht met de belofte de Braziliaanse politiek op te schonen, maar eenmaal op het pluche begon de PT-top op grote schaal stemmen te kopen in het parlement. "De meest brutale verduistering van publiek geld die Brazilië ooit heeft gekend", aldus het OM in de 50.000 pagina's tellende aanklacht.
Volgens procureur-generaal Roberto Gurgel lag er voor achttien parlementariërs iedere maand een vette envelop klaar in hotels of een bankfiliaal op de 9e verdieping van een winkelcentrum in Brasilia. Het smeergeld, miljoenen euro's in totaal, werd doorgesluisd via bankrekeningen van een obscure reclamemaker uit Belo Horizonte. Deze ontving daartoe schijnopdrachten en nepleningen via de regering en een staatsbank.
Het brein achter de 'criminele organisatie' zou Lula's toenmalige superminister José Dirceu zijn geweest. Dirceu werd na het uitlekken van het Mensalão (Grote Maandelijkse) in 2005 opgevolgd door huidig president Rousseff, die net als Lula zegt dat ze van niets wist. Beide zijn geen verdachte, maar moesten wel een getuigenverklaring afleggen bij het OM.
Het is bijzonder dat justitie en politie de zaak tot op het bot hebben uitgespit. Corruptie-affaires in het parlement worden gewoonlijk afgehandeld via interne 'ethische' commissies waarin Kamerleden elkaar de hand boven het hoofd houden.
"Brazilië is niet zozeer crimineler maar wel straffelozer als andere landen. Het is hoog tijd dat dit verandert", meent de Movimento 31 de Julho, een beweging van boze Brazilianen die afschrikwekkende straffen eist van de hof.
"Het is makkelijker om het Higgs-deeltje te ontdekken dan een hoge Braziliaanse politicus die achter de tralies zit", reageert een krantenlezer die daar weinig vertrouwen in heeft.
dinsdag, juli 31, 2012
Liever ambtenaar
Column uit De Telegraaf van gisteren.
------------------------------------------------------------------------------------
Een slimme Braziliaanse econome vertelt me in een sambabar over haar nieuwe carrièreplannen.
“Ik word belastinginspecteur. Vijfduizend euro startsalaris, regelmatige werktijden en vroeg met pensioen, wat wil je nog meer?"
Er verschijnt een spottende grijns op haar gezicht. Toen ik haar leerde kennen, had deze getalenteerde twintiger nog hele andere ambities. Ze zou een briljante schrijver of ondernemer worden en zeker geen stoffige ambtenaar.
De verleiding is echter groot. Maar liefst drie op de vijf Braziliaanse jongeren dromen van een baan bij de overheid, liefst als rijksambtenaar.
Die populariteit is makkelijk te verklaren. Dankzij de nieuwe Informatiewet (vergelijkbaar met onze Wob) liggen alle ambtenarensalarissen sinds kort op straat. Hieruit blijkt dat de overheid tot ruim twee keer zo veel betaalt als het bedrijfsleven, voor vergelijkbare functies.
Daarbij komt dat rijksambtenaren een baan voor het leven hebben. Ook krijgen ze pensioenen (100% van hun laatst verdiende loon) die zelfs naar Europese begrippen riant zijn.
De tweedeling op de arbeidsmarkt is compleet. In het bureaucratische bolwerk Brasília is het inkomen per hoofd dubbel zo hoog als in São Paulo, de economische motor van het land. Zouden inwoners van New York het pikken als Washington twee keer zo rijk zou zijn?
Toch zijn de apparatsjiks in Brasília niet tevreden. Ze zijn al weken aan het staken voor nog hogere lonen. Maar president Dilma Rousseff geeft geen krimp.
De populaire 'Dilma' vindt het tijd om de buikriem aan te halen, zeker gezien de magere economische groei (2%) die dit jaar wordt verwacht. Ze baalt ervan dat de middeleeuwse Braziliaanse bureaucratie 70% van haar budget opslokt.
Daarmee is haar land wereldwijd bijna lantaarndrager qua goede besteding van belastingcenten, aldus de Wereldbank. Allemaal geld dat juist hard nodig is voor betere wegen, vliegvelden, scholen en riolering.
"Je kunt beter vóór de Braziliaanse staat werken, want anders werkt ze je tegen", zo kiest de bevriende econome eieren voor haar geld.
Eén horde scheidt haar nog van een levenslange loopbaan bij de Braziliaanse fiscus. Er zijn tweehonderd medekandidaten voor de vacature. Ze studeert zich suf voor een loodzwaar toelatingsexamen. Ik vind het zonde van haar talent.
------------------------------------------------------------------------------------
Een slimme Braziliaanse econome vertelt me in een sambabar over haar nieuwe carrièreplannen.
“Ik word belastinginspecteur. Vijfduizend euro startsalaris, regelmatige werktijden en vroeg met pensioen, wat wil je nog meer?"
Er verschijnt een spottende grijns op haar gezicht. Toen ik haar leerde kennen, had deze getalenteerde twintiger nog hele andere ambities. Ze zou een briljante schrijver of ondernemer worden en zeker geen stoffige ambtenaar.
De verleiding is echter groot. Maar liefst drie op de vijf Braziliaanse jongeren dromen van een baan bij de overheid, liefst als rijksambtenaar.
Die populariteit is makkelijk te verklaren. Dankzij de nieuwe Informatiewet (vergelijkbaar met onze Wob) liggen alle ambtenarensalarissen sinds kort op straat. Hieruit blijkt dat de overheid tot ruim twee keer zo veel betaalt als het bedrijfsleven, voor vergelijkbare functies.
Daarbij komt dat rijksambtenaren een baan voor het leven hebben. Ook krijgen ze pensioenen (100% van hun laatst verdiende loon) die zelfs naar Europese begrippen riant zijn.
De tweedeling op de arbeidsmarkt is compleet. In het bureaucratische bolwerk Brasília is het inkomen per hoofd dubbel zo hoog als in São Paulo, de economische motor van het land. Zouden inwoners van New York het pikken als Washington twee keer zo rijk zou zijn?
Toch zijn de apparatsjiks in Brasília niet tevreden. Ze zijn al weken aan het staken voor nog hogere lonen. Maar president Dilma Rousseff geeft geen krimp.
De populaire 'Dilma' vindt het tijd om de buikriem aan te halen, zeker gezien de magere economische groei (2%) die dit jaar wordt verwacht. Ze baalt ervan dat de middeleeuwse Braziliaanse bureaucratie 70% van haar budget opslokt.
Daarmee is haar land wereldwijd bijna lantaarndrager qua goede besteding van belastingcenten, aldus de Wereldbank. Allemaal geld dat juist hard nodig is voor betere wegen, vliegvelden, scholen en riolering.
"Je kunt beter vóór de Braziliaanse staat werken, want anders werkt ze je tegen", zo kiest de bevriende econome eieren voor haar geld.
Eén horde scheidt haar nog van een levenslange loopbaan bij de Braziliaanse fiscus. Er zijn tweehonderd medekandidaten voor de vacature. Ze studeert zich suf voor een loodzwaar toelatingsexamen. Ik vind het zonde van haar talent.
vrijdag, juli 13, 2012
Column Dollarhonden
Uit De Telegraaf van vandaag.
-----------------------------------------------------------------------------------
Ik ben aan het daten met een knappe Argentijnse scheikundige die in Brazilië werkt. Leuk, al merk ik wel dat Argentijnen zwaarder op de hand zijn dan Brazilianen.
Laatst mailde ze me vanuit Buenos Aires. "Help, het is hier een hel. Het lijkt wel alsof je als Argentijn nooit gelukkig kunt zijn."
Was de tangostad getroffen door een verwoestende tsunami of terreuraanslag?
Nee. Ze baalde slechts van een bericht van haar bank. Het was niet mogelijk om haar tegoed naar Brazilië over te maken of in te wisselen voor buitenlandse valuta. Ze maakt zich zoals veel Argentijnen grote zorgen om haar spaargeld.
De crisissfeer is terug, een goede tien jaar nadat het land failliet ging. De regering komt dollars te kort, vooral door de stokkende olieproductie die tot meer energie-import noopt. En lenen is voor Argentinië nog duurder dan voor Griekenland en Spanje.
Geen dollar te veel mag het land dus nog verlaten. Veel Argentijnen sparen in dollars omdat ze hun peso niet vertrouwen, maar dat mag sinds afgelopen maandag niet meer. Om het goede voorbeeld te geven, wisselde president Cristina Kirchner haar dollartegoed (drie miljoen) vorige week voor peso's.
Ook de volledig gedollariseerde woningmarkt moet plots in peso's leren rekenen. Alleen Argentijnen die naar het buitenland reizen, kunnen via de fiscus nog beperkt dollars kopen. Of ze moeten duurdere (30%) zwarte dollars kopen, met het risico om bij de douane te worden betrapt door speciaal getrainde dollarhonden.

Dollarhonden van de AFIP, de Argentijnse belastingdienst
Ook de import is aan banden gelegd. Iedere dollar die een bedrijf over de grens uitgeeft, moet worden terugverdiend. Zo exporteren BMW en Nissan respectievelijk Argentijnse rijst en wijn om hun auto's het land in te krijgen.
Boze Argentijnen gingen de laatste tijd meermaals met potten en pannen de straat op om te protesteren tegen het dollarbeleid. Sparen in peso's is immers geen pretje bij een inflatie van 24% en circa twee keer zo lage rentetarieven. Bovendien zorgt het afknijpen van import en woningmarkt voor een recessie en nog meer inflatie, zo voorspellen economen.
Een devaluatie van de peso lijkt onvermijdelijk. Ook wordt gevreesd dat de regering uiteindelijk beslag legt op de bestaande particuliere dollartegoeden.
Mijn knappe scheikundige wordt er niet vrolijk van. "Maar wat kan ik nu nog doen? Al mijn geld langzaam oppinnen is geen optie, want waar laat ik het dan? Thuis kun je ook worden beroofd. Zo heb je hier altijd wel iets om je zorgen over te maken."
-----------------------------------------------------------------------------------
Ik ben aan het daten met een knappe Argentijnse scheikundige die in Brazilië werkt. Leuk, al merk ik wel dat Argentijnen zwaarder op de hand zijn dan Brazilianen.
Laatst mailde ze me vanuit Buenos Aires. "Help, het is hier een hel. Het lijkt wel alsof je als Argentijn nooit gelukkig kunt zijn."
Was de tangostad getroffen door een verwoestende tsunami of terreuraanslag?
Nee. Ze baalde slechts van een bericht van haar bank. Het was niet mogelijk om haar tegoed naar Brazilië over te maken of in te wisselen voor buitenlandse valuta. Ze maakt zich zoals veel Argentijnen grote zorgen om haar spaargeld.
De crisissfeer is terug, een goede tien jaar nadat het land failliet ging. De regering komt dollars te kort, vooral door de stokkende olieproductie die tot meer energie-import noopt. En lenen is voor Argentinië nog duurder dan voor Griekenland en Spanje.
Geen dollar te veel mag het land dus nog verlaten. Veel Argentijnen sparen in dollars omdat ze hun peso niet vertrouwen, maar dat mag sinds afgelopen maandag niet meer. Om het goede voorbeeld te geven, wisselde president Cristina Kirchner haar dollartegoed (drie miljoen) vorige week voor peso's.
Ook de volledig gedollariseerde woningmarkt moet plots in peso's leren rekenen. Alleen Argentijnen die naar het buitenland reizen, kunnen via de fiscus nog beperkt dollars kopen. Of ze moeten duurdere (30%) zwarte dollars kopen, met het risico om bij de douane te worden betrapt door speciaal getrainde dollarhonden.

Dollarhonden van de AFIP, de Argentijnse belastingdienst
Ook de import is aan banden gelegd. Iedere dollar die een bedrijf over de grens uitgeeft, moet worden terugverdiend. Zo exporteren BMW en Nissan respectievelijk Argentijnse rijst en wijn om hun auto's het land in te krijgen.
Boze Argentijnen gingen de laatste tijd meermaals met potten en pannen de straat op om te protesteren tegen het dollarbeleid. Sparen in peso's is immers geen pretje bij een inflatie van 24% en circa twee keer zo lage rentetarieven. Bovendien zorgt het afknijpen van import en woningmarkt voor een recessie en nog meer inflatie, zo voorspellen economen.
Een devaluatie van de peso lijkt onvermijdelijk. Ook wordt gevreesd dat de regering uiteindelijk beslag legt op de bestaande particuliere dollartegoeden.
Mijn knappe scheikundige wordt er niet vrolijk van. "Maar wat kan ik nu nog doen? Al mijn geld langzaam oppinnen is geen optie, want waar laat ik het dan? Thuis kun je ook worden beroofd. Zo heb je hier altijd wel iets om je zorgen over te maken."
donderdag, juni 21, 2012
Braziliaanse topbank kiest voor Amsterdam
Co-productie met collega Edwin van der Schoot in de Financiële Telegraaf van vandaag.
----------------------------------------------------------------------------------
Latijns-Amerika komt eraan. Niet alleen KPN-belager Carlos Slim rammelt met de geldbuidel, ook de Braziliaan André Esteves heeft een eerste stap gezet richting het oude continent met een beursnotering van zijn naar Goldman Sachs gemodelleerde zakenbank BTG Pactual.
Vooralsnog worden de stukken in alle luwte op Euronext-voorportaal Alternext verhandeld, maar binnen een jaar staat promotie naar de echte Amsterdamse beursvloer op de agenda.
Toen BTG Pactual eind april naar de Braziliaanse Bovespa-beurs ging, volgde in alle stilte tevens een proefnotering inAmsterdam. Op Beursplein 5 worden vooralsnog slechts enkele tientallen stukken per dag verhandeld. Bepaald geen hemelbestormende taferelen.
„Willen we ook nog niet”, zegt een van de bestuurders, de Brit Steve Jacobs, verantwoordelijk voor het fondsbeheer.
De ex-UBS-man legt uit dat de belangrijkste reden om naar Amsterdam te gaan een praktische was. „De eigendomsstructuur van BTG is gestapeld. Juridisch is het praktisch om een notering in Amsterdam te hebben, in verband met de minder zware eisen die hier gesteld worden.”
„Als we promoveren naar Euronext, dan zal Amsterdam zeker de standplaats blijven”, zegt Jacobs. Een fonds dat een Europese beursnotering wil, moet drie jaar conform de International Financial Reporting Standards (IFRS) de jaarrekening presenteren. BTG Pactual doet dat sinds 2010.
Daarmee kan na presentatie van de jaarrekening van 2012 de sprong naar Euronext Amsterdam volgen. Jacobs wil daar niet op vooruitlopen: „Eerst moet de notering in Brazilië voldoende liquide worden.” Twee insiders weten echter: „Dat gebeurt volgend jaar al.”
BTG zou niet alleen voor Banking and Trading Group staan maar ook voor ’Better Than Goldman’. „Je kunt zeggen dat BTG Pactual de Goldman Sachs van Zuid-Amerika is”, vertelt een Europese zakenbankier in São Paulo met een Goldmanverleden. „Ze zijn groot geworden door het partnermodel, waarmee ze financieel toptalent weten te lokken.”
De beste medewerkers worden beloond met een stukje eigendom van de bank. Grootaandeelhouder André Esteves (24% aandeel), zelf in 1989 begonnen als analist bij rechtsvoorganger BTG, werkt met ruim vijftig kleinere partners. Samen hebben ze nog altijd 75% van de bank, met een snelgroeiende marktkapitalisatie van ruim €9 miljard (ter vergelijking: ING staat op €19 miljard, Goldman Sachs op €39 miljard).

BTG-topman André Esteves (credit: Exame)
Net als bij Goldman Sachs is een groot deel van hun inkomen prestatieafhankelijk. De concurrentie is dan ook keihard op de werkvloer. Een anekdote wil dat de BTG-bankier die als eerste het pand verlaat op een werkdag, wordt getrakteerd op een sarcastisch applaus van zijn collega’s.
BTG Pactual had afgelopen jaren het geluk dat de bankencrisis voorbij ging aan thuismarkt Zuid-Amerika. „Voor de komende jaren telt dat wij in tegenstelling tot Europese banken nog kunnen groeien”, zegt Jacobs.
Daarbij is het nadrukkelijk de bedoeling om verder te groeien in oceaanoverspannende transacties, hetzij met Latijns-Amerikaanse partijen als kopers, hetzij met Nederlandse bedrijven die in Amerika investeren. „Recentelijk hebben wij ook veel Nederlands pensioengeld in Zuid-Amerika geïnvesteerd.”
Een vraagteken is BTG Pactuals grote afhankelijkheid van topman Esteves. De bank bestaat sinds 1986, maar werd pas een speler van formaat nadat de 43-jarige wiskundige uit Rio de Janeiro in 2002 de macht greep.
Alles wat de eerzuchtige workaholic uit een eenvoudig middenklassengezin aanraakt, verandert sindsdien in goud, geholpen door een groeispurt van de Braziliaanse economie. „Ik ben niet goed in geld uitgeven, maar wel in geld verdienen”, aldus de sober levende ’selfmade’ miljardair die zijn kinderen zelf naar school brengt in zijn oude Mercedes.
In 2006 verkocht hij de bank voor €2,5miljard aan het Zwitserse UBS, om deze in 2009 voor €2 miljard terug te kopen in het oog van de kredietcrisis. Vorig jaar betaalden staatsfondsen van China, Singapore en Abu Dhabi samen €1,4 miljard voor 18% van de bank.
BTG Pactual is in Brazilië inmiddels verreweg de grootste adviseur bij beursgangen, fusies en overnames. De bank investeerde zelf €3,2 miljard in zo’n dertig bedrijven. „Wij zijn een ouderwetse zakenbank, we investeren ook zelf in de fondsen waar onze klanten in stappen”, zegt Jacobs.
De winst van BTG Pactual steeg afgelopen twee jaar met 46%, tot ruim €800 miljoen.
----------------------------------------------------------------------------------
Latijns-Amerika komt eraan. Niet alleen KPN-belager Carlos Slim rammelt met de geldbuidel, ook de Braziliaan André Esteves heeft een eerste stap gezet richting het oude continent met een beursnotering van zijn naar Goldman Sachs gemodelleerde zakenbank BTG Pactual.
Vooralsnog worden de stukken in alle luwte op Euronext-voorportaal Alternext verhandeld, maar binnen een jaar staat promotie naar de echte Amsterdamse beursvloer op de agenda.
Toen BTG Pactual eind april naar de Braziliaanse Bovespa-beurs ging, volgde in alle stilte tevens een proefnotering inAmsterdam. Op Beursplein 5 worden vooralsnog slechts enkele tientallen stukken per dag verhandeld. Bepaald geen hemelbestormende taferelen.
„Willen we ook nog niet”, zegt een van de bestuurders, de Brit Steve Jacobs, verantwoordelijk voor het fondsbeheer.
De ex-UBS-man legt uit dat de belangrijkste reden om naar Amsterdam te gaan een praktische was. „De eigendomsstructuur van BTG is gestapeld. Juridisch is het praktisch om een notering in Amsterdam te hebben, in verband met de minder zware eisen die hier gesteld worden.”
„Als we promoveren naar Euronext, dan zal Amsterdam zeker de standplaats blijven”, zegt Jacobs. Een fonds dat een Europese beursnotering wil, moet drie jaar conform de International Financial Reporting Standards (IFRS) de jaarrekening presenteren. BTG Pactual doet dat sinds 2010.
Daarmee kan na presentatie van de jaarrekening van 2012 de sprong naar Euronext Amsterdam volgen. Jacobs wil daar niet op vooruitlopen: „Eerst moet de notering in Brazilië voldoende liquide worden.” Twee insiders weten echter: „Dat gebeurt volgend jaar al.”
BTG zou niet alleen voor Banking and Trading Group staan maar ook voor ’Better Than Goldman’. „Je kunt zeggen dat BTG Pactual de Goldman Sachs van Zuid-Amerika is”, vertelt een Europese zakenbankier in São Paulo met een Goldmanverleden. „Ze zijn groot geworden door het partnermodel, waarmee ze financieel toptalent weten te lokken.”
De beste medewerkers worden beloond met een stukje eigendom van de bank. Grootaandeelhouder André Esteves (24% aandeel), zelf in 1989 begonnen als analist bij rechtsvoorganger BTG, werkt met ruim vijftig kleinere partners. Samen hebben ze nog altijd 75% van de bank, met een snelgroeiende marktkapitalisatie van ruim €9 miljard (ter vergelijking: ING staat op €19 miljard, Goldman Sachs op €39 miljard).

BTG-topman André Esteves (credit: Exame)
Net als bij Goldman Sachs is een groot deel van hun inkomen prestatieafhankelijk. De concurrentie is dan ook keihard op de werkvloer. Een anekdote wil dat de BTG-bankier die als eerste het pand verlaat op een werkdag, wordt getrakteerd op een sarcastisch applaus van zijn collega’s.
BTG Pactual had afgelopen jaren het geluk dat de bankencrisis voorbij ging aan thuismarkt Zuid-Amerika. „Voor de komende jaren telt dat wij in tegenstelling tot Europese banken nog kunnen groeien”, zegt Jacobs.
Daarbij is het nadrukkelijk de bedoeling om verder te groeien in oceaanoverspannende transacties, hetzij met Latijns-Amerikaanse partijen als kopers, hetzij met Nederlandse bedrijven die in Amerika investeren. „Recentelijk hebben wij ook veel Nederlands pensioengeld in Zuid-Amerika geïnvesteerd.”
Een vraagteken is BTG Pactuals grote afhankelijkheid van topman Esteves. De bank bestaat sinds 1986, maar werd pas een speler van formaat nadat de 43-jarige wiskundige uit Rio de Janeiro in 2002 de macht greep.
Alles wat de eerzuchtige workaholic uit een eenvoudig middenklassengezin aanraakt, verandert sindsdien in goud, geholpen door een groeispurt van de Braziliaanse economie. „Ik ben niet goed in geld uitgeven, maar wel in geld verdienen”, aldus de sober levende ’selfmade’ miljardair die zijn kinderen zelf naar school brengt in zijn oude Mercedes.
In 2006 verkocht hij de bank voor €2,5miljard aan het Zwitserse UBS, om deze in 2009 voor €2 miljard terug te kopen in het oog van de kredietcrisis. Vorig jaar betaalden staatsfondsen van China, Singapore en Abu Dhabi samen €1,4 miljard voor 18% van de bank.
BTG Pactual is in Brazilië inmiddels verreweg de grootste adviseur bij beursgangen, fusies en overnames. De bank investeerde zelf €3,2 miljard in zo’n dertig bedrijven. „Wij zijn een ouderwetse zakenbank, we investeren ook zelf in de fondsen waar onze klanten in stappen”, zegt Jacobs.
De winst van BTG Pactual steeg afgelopen twee jaar met 46%, tot ruim €800 miljoen.
vrijdag, juni 15, 2012
Oranje Duitser
Column uit de krant van vandaag.
-------------------------------------------------------------------------------
Terwijl de EK-koorts in Nederland flink geluwd is na twee Oranje-debacles, wordt er in Brazilië juist volop genoten van het toernooi.
Alle wedstrijden zijn live te zien op een open zender en het valt me op dat de Braziliaanse commentatoren lyrisch zijn over de kwaliteit van het Europese voetbal. "Ik hoop dat alle Braziliaanse coaches en voetballers meekijken vandaag. Zo kan het dus ook. Hoeveel mislukte passes heeft u gezien? Hoe vaak is de bal zomaar over de zijlijn getrapt?" aldus de watertandende analist Neto bij het duel Rusland-Polen.
Terwijl Europa economisch terrein verliest op de rest van de wereld, zijn 'we' qua voetbal machtiger dan ooit. "Het EK is een WK zonder Brazilië, Argentinië en misschien Uruguay", schreef een Braziliaanse krant.
Op de laatste twee WK's leverde het oude continent zeven van de acht halvefinalisten en beide kampioenen. Ook zijn Europese topclubs tegenwoordig minder afhankelijk van Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse spelers dan tien jaar geleden.
Het Braziliaanse voetbal zit in een dip. De 'goddelijke kanaries' van de Seleção spelen de laatste tijd tamelijk fantasieloos met veel lange halen naar voren.
De Braziliaanse competitie is al helemaal niet om aan te zien. Daarin wordt zo traag en chaotisch gevoetbald dat oudjes als Romário en Seedorf (die zou azen op een overstap van AC Milan naar Botafogo in Rio de Janeiro) makkelijk tot hun 40e mee kunnen.
Naast de snelheid en de intensiteit van het Europese voetbal genieten de Brazilianen ook van de vele historisch beladen duels op het EK. Al weten ze over het algemeen niet het fijne van die rivaliteiten.
Zo werd ik voor de wedstrijd Nederland-Duitsland op straat aangesproken door een Braziliaanse batterijverkoper. "Batterij nodig, alemão?"( Duitser), zei hij terwijl ik me toch echt in een oranje kloffie had gehuld. Hij bedoelde het niet kwaad, want 'Duitser' is in São Paulo de bijnaam voor iedere blonde Europeaan.
Enfin, over twee jaar kan het Europese voetbal op het WK in Brazilië in het hol van de leeuw zijn hegemonie bevestigen. Laten we hopen dat de Duitsers van Oranje dat klusje wel weten te klaren.
-------------------------------------------------------------------------------
Terwijl de EK-koorts in Nederland flink geluwd is na twee Oranje-debacles, wordt er in Brazilië juist volop genoten van het toernooi.
Alle wedstrijden zijn live te zien op een open zender en het valt me op dat de Braziliaanse commentatoren lyrisch zijn over de kwaliteit van het Europese voetbal. "Ik hoop dat alle Braziliaanse coaches en voetballers meekijken vandaag. Zo kan het dus ook. Hoeveel mislukte passes heeft u gezien? Hoe vaak is de bal zomaar over de zijlijn getrapt?" aldus de watertandende analist Neto bij het duel Rusland-Polen.
Terwijl Europa economisch terrein verliest op de rest van de wereld, zijn 'we' qua voetbal machtiger dan ooit. "Het EK is een WK zonder Brazilië, Argentinië en misschien Uruguay", schreef een Braziliaanse krant.
Op de laatste twee WK's leverde het oude continent zeven van de acht halvefinalisten en beide kampioenen. Ook zijn Europese topclubs tegenwoordig minder afhankelijk van Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse spelers dan tien jaar geleden.
Het Braziliaanse voetbal zit in een dip. De 'goddelijke kanaries' van de Seleção spelen de laatste tijd tamelijk fantasieloos met veel lange halen naar voren.
De Braziliaanse competitie is al helemaal niet om aan te zien. Daarin wordt zo traag en chaotisch gevoetbald dat oudjes als Romário en Seedorf (die zou azen op een overstap van AC Milan naar Botafogo in Rio de Janeiro) makkelijk tot hun 40e mee kunnen.
Naast de snelheid en de intensiteit van het Europese voetbal genieten de Brazilianen ook van de vele historisch beladen duels op het EK. Al weten ze over het algemeen niet het fijne van die rivaliteiten.
Zo werd ik voor de wedstrijd Nederland-Duitsland op straat aangesproken door een Braziliaanse batterijverkoper. "Batterij nodig, alemão?"( Duitser), zei hij terwijl ik me toch echt in een oranje kloffie had gehuld. Hij bedoelde het niet kwaad, want 'Duitser' is in São Paulo de bijnaam voor iedere blonde Europeaan.
Enfin, over twee jaar kan het Europese voetbal op het WK in Brazilië in het hol van de leeuw zijn hegemonie bevestigen. Laten we hopen dat de Duitsers van Oranje dat klusje wel weten te klaren.
donderdag, juni 14, 2012
Flop dreigt op milieutop Rio
Uit de Financiële Telegraaf van vandaag.
---------------------------------------------------------------------------------
Na Kopenhagen, Cancún en Durban dreigt ook Rio+20, de VN-top over 'groene economie' die gisteren is begonnen, een flop te worden.
"De onderhandelingen lopen zo stroef dat Rio+20 op korte termijn geen gevolgen zal hebben voor het Nederlandse bedrijfsleven", zegt oud-VN-klimaatchef en huidig KPMG-adviseur (klimaat en duurzaamheid) Yvo de Boer in een interview met deze krant.
Er worden 50.000 deelnemers en ruim honderd regeringsleiders verwacht, maar Barack Obama, Angela Merkel, James Cameron en Mark Rutte laten Rio links liggen. De demissionaire staatssecretarissen Atsma (Milieu) en Knapen (Ontwikkelingssamenwerking) schuiven volgende week wel aan in de Braziliaanse strandmetropool.
De Boer: "De top komt op een ongelukkig moment, want er is vooral door de crisis in Europa weinig animo om afspraken over duurzaamheid te maken."
Na ruim een jaar touwtrekken hebben de onderhandelaars nog geen concrete afspraak gemaakt. Toch vindt de in Oostenrijk geboren Nederlander de reis naar Rio niet overbodig. "Rio+20 wordt geen landingsbaan, maar wel een lanceringsbasis voor vergroening van de wereldeconomie."
Volgens een nieuw VN-rapport is daar haast bij geboden. Terwijl er nu al 50% meer grondstoffen worden verbruikt dan de natuur op eigen houtje kan herstellen, is er in 2030 nog 30% meer water, 45% meer energie en 50% meer voedsel nodig. De middenklasse groeit komende twintig jaar met drie miljard mensen.

Yvo de Boer
Nieuw aan de top in Rio is dat het bedrijfsleven ditmaal mee mag praten. De Boer: "Bedrijven wachten op een duidelijk investeringsperspectief. Er is een politiek kader nodig dat duurzaamheid concurrerend maakt. Milieukosten moeten op een meer consistente manier worden doorberekend in de prijzen van producten."
Volgens die logica zou goedkoop rundvlees uit Brazilië bij voorbeeld duurder moeten worden omdat er Amazonewoud voor wordt omgehakt. Verder becijfert KPMG dat de marktprijs van Aziatisch staal in een groene economie ruim 40% hoger zou liggen vanwege het grote waterverbruik van de staalindustrie.
Er wordt in Rio gesproken over andere rekenwijzen voor het BNP van landen en bedrijfsresultaten. Niet-financiële 'prestaties' als milieuvervuiling en mensenrechtenschendingen zouden hierin mee moeten tellen.
Ook gaan de 193 VN-lidstaten in conclaaf over een vervolg op de Milleniumdoelen na 2015. Daarvoor in de plaats komen moeten 26 duurzame ontwikkelingsdoelen komen, over onder meer het gebruik van schone energie, de bescherming van oceanen (die worden leeggevist en verzuren door stijgende CO2-emissies) en armoedebestrijding.
De Boer verwacht echter geen concrete milieutargets van Rio+20, laat staan bindende afspraken. De EU en Afrikaanse landen pleiten voor het oprichten van een Wereldmilieuorganisatie die net als de Wereldhandelsorganisatie sancties kan opleggen aan landen die milieuafspraken schenden. Dat is voor de VS en China, samen goed voor de helft van de mondiale uitstoot van broeikasgassen, echter onbespreekbaar.
Eurocommissaris (Klimaat) Connie Hedegaard heeft wel hoop op een akkoord over het gestaag afbouwen van subsidies op fossiele brandstoffen (momenteel 400 miljard dollar per jaar wereldwijd). Dit zegt zij in de Braziliaanse zakenkrant Valor Econômico.
Subsidies op benzine zorgen er in gastland Brazilië bij voorbeeld voor dat ethanol de laatste tijd niet meer concurrend is. Steeds meer automobilisten mijden de groene brandstof bij de pomp.
---------------------------------------------------------------------------------
Na Kopenhagen, Cancún en Durban dreigt ook Rio+20, de VN-top over 'groene economie' die gisteren is begonnen, een flop te worden.
"De onderhandelingen lopen zo stroef dat Rio+20 op korte termijn geen gevolgen zal hebben voor het Nederlandse bedrijfsleven", zegt oud-VN-klimaatchef en huidig KPMG-adviseur (klimaat en duurzaamheid) Yvo de Boer in een interview met deze krant.
Er worden 50.000 deelnemers en ruim honderd regeringsleiders verwacht, maar Barack Obama, Angela Merkel, James Cameron en Mark Rutte laten Rio links liggen. De demissionaire staatssecretarissen Atsma (Milieu) en Knapen (Ontwikkelingssamenwerking) schuiven volgende week wel aan in de Braziliaanse strandmetropool.
De Boer: "De top komt op een ongelukkig moment, want er is vooral door de crisis in Europa weinig animo om afspraken over duurzaamheid te maken."
Na ruim een jaar touwtrekken hebben de onderhandelaars nog geen concrete afspraak gemaakt. Toch vindt de in Oostenrijk geboren Nederlander de reis naar Rio niet overbodig. "Rio+20 wordt geen landingsbaan, maar wel een lanceringsbasis voor vergroening van de wereldeconomie."
Volgens een nieuw VN-rapport is daar haast bij geboden. Terwijl er nu al 50% meer grondstoffen worden verbruikt dan de natuur op eigen houtje kan herstellen, is er in 2030 nog 30% meer water, 45% meer energie en 50% meer voedsel nodig. De middenklasse groeit komende twintig jaar met drie miljard mensen.

Yvo de Boer
Nieuw aan de top in Rio is dat het bedrijfsleven ditmaal mee mag praten. De Boer: "Bedrijven wachten op een duidelijk investeringsperspectief. Er is een politiek kader nodig dat duurzaamheid concurrerend maakt. Milieukosten moeten op een meer consistente manier worden doorberekend in de prijzen van producten."
Volgens die logica zou goedkoop rundvlees uit Brazilië bij voorbeeld duurder moeten worden omdat er Amazonewoud voor wordt omgehakt. Verder becijfert KPMG dat de marktprijs van Aziatisch staal in een groene economie ruim 40% hoger zou liggen vanwege het grote waterverbruik van de staalindustrie.
Er wordt in Rio gesproken over andere rekenwijzen voor het BNP van landen en bedrijfsresultaten. Niet-financiële 'prestaties' als milieuvervuiling en mensenrechtenschendingen zouden hierin mee moeten tellen.
Ook gaan de 193 VN-lidstaten in conclaaf over een vervolg op de Milleniumdoelen na 2015. Daarvoor in de plaats komen moeten 26 duurzame ontwikkelingsdoelen komen, over onder meer het gebruik van schone energie, de bescherming van oceanen (die worden leeggevist en verzuren door stijgende CO2-emissies) en armoedebestrijding.
De Boer verwacht echter geen concrete milieutargets van Rio+20, laat staan bindende afspraken. De EU en Afrikaanse landen pleiten voor het oprichten van een Wereldmilieuorganisatie die net als de Wereldhandelsorganisatie sancties kan opleggen aan landen die milieuafspraken schenden. Dat is voor de VS en China, samen goed voor de helft van de mondiale uitstoot van broeikasgassen, echter onbespreekbaar.
Eurocommissaris (Klimaat) Connie Hedegaard heeft wel hoop op een akkoord over het gestaag afbouwen van subsidies op fossiele brandstoffen (momenteel 400 miljard dollar per jaar wereldwijd). Dit zegt zij in de Braziliaanse zakenkrant Valor Econômico.
Subsidies op benzine zorgen er in gastland Brazilië bij voorbeeld voor dat ethanol de laatste tijd niet meer concurrend is. Steeds meer automobilisten mijden de groene brandstof bij de pomp.
Abonneren op:
Posts (Atom)