El Comandante

Column uit een Telegraaf van afgelopen week.
------------------------------------------------------------------
Popcorn, bier; ik ga eens goed zitten voor El Comandante. De nieuwe tv-serie over de omstreden Venezolaanse revolutionair Hugo Chávez zorgt voor aardig wat ophef in Zuid-Amerika.

De megaproductie van Sony is later dit jaar ook te zien in Europa. Alleen Venezuela zelf mag officieel niet meegenieten. Het 60-delige drama is volgens Chávez' opvolger Nicolás Maduro 'imperialistische rommel'. Maar zijn uitzendverbod maakt de geplaagde Venezolanen juist nieuwsgierig. YouTube en illegale dvd's bieden uitkomst in het olieland dat is geruïneerd onder beide socialistische leiders.

De serie maakt de hoge verwachtingen niet helemaal waar, zo concludeer ik na de eerste vijf afleveringen. Wie hoopt op een kraker als Narcos, de Netflix-serie over die andere beruchte latino Pablo Escobar, komt bedrogen uit. De Colombiaanse hoofdrolspeler weet Chávez' accent en maniertjes leuk te imiteren maar mist het charisma van de in 2013 overleden comandante.

Toch is de serie zeker een kijkje waard. De makers blijven wel degelijk dicht bij de feiten. De biografie van de arme llanero (savannebewoner) die het tot wereldleider schopte, is boeiend genoeg. Het verhaal, dat begint met Chávez' mislukte staatsgreep in 1992, staat bol van geweld en intriges. Tot woede van zijn ex-vrouw, die dreigt met een rechtszaak tegen Sony, is er ook de nodige aandacht voor zijn rijke buitenechtelijke liefdesleven.

Terwijl het Maduro-regime tandenknarsend meekijkt, wordt de censuur in Venezuela verder aangescherpt. Zo worden door waarschuwingen opgehangen in openbare gebouwen. 'Hier wordt niet kwaad gesproken over Chávez', valt er op de bordjes te lezen.

Intussen werkt cultuurminister Adan Chávez al aan een alternatieve serie over het leven van zijn broer. Getiteld: De Ware Chávez. Want voedsel mag schaars zijn in het 'Noord-Korea van Zuid-Amerika', propaganda is er in overvloed.