Braziliaanse bruiloften

Column uit De Telegraaf van vandaag.
------------------------------------------------------------------------
Ik ben onderhand een kenner op het gebied van Braziliaanse bruiloften. Dat krijg je bij een langdurige relatie met een jonge lokale dertiger.

De huwelijksfeesten die we samen plat lopen, zijn over het algemeen groter dan in Nederland. Brazilianen zijn een sociaal volkje. De vaagste kennissen lijken te worden opgetrommeld voor de grote dag.

Om eerlijk te zijn sta ik niet bij alle uitnodigingen te juichen. Menig bruiloft in de hoge middenklasse waar mijn vriendin toe behoort, gaat gepaard met wel erg veel pracht en praal.

Om een idee te krijgen: het is precies als het feest in de even geweldige als gitzwarte Argentijnse komedie Relatos Salvajes (2014). Hoe groot de bruidstaart en juwelen van de gasten ook zijn, echt gezellig wil het niet worden.

Een dj draait monotone dancemuziek. Op een scherm komen foto's van het bruidspaar voorbij. Er zitten altijd saaie selfies bij in Parijs, Londen of andere chique bestemmingen. Kijk het gelukkige stel eens bereisd zijn!

Pas een behoorlijk aantal caipirinha's later begint het een beetje leuk te worden. Tenzij je de pech hebt op een evangelische bruiloft te belanden. Deze alcoholvrije feesten vormen een zorgwekkende trend in Brazilië. Het grootste katholieke land ter wereld wordt namelijk steeds protestantser.

Vorig weekend was het wél raak. Het bruidspaar had een compleet landgoed afgehuurd in de bergen buiten São Paulo. Maar niks geen stijf uiterlijk vertoon ditmaal.

De stropdas kon thuis blijven en al rond lunchtijd openden de gasten de aanval op een kruiwagen vol gekoeld ambachtelijk bier. Even later vervingen de eerste vrouwen hun hoge hakken door meegebrachte slippers. Het bleek de aftrap voor een twaalfurige zuip-, vreet- en dansmarathon.

"Wanneer organiseer jij eens een bruiloft?", werd mij intussen knipogend gevraagd. Er zijn voorlopig geen plannen. Maar misschien is het een goed idee om alvast met sparen te beginnen.