Column uit De Telegraaf.
--------------------------------------------------------------------------------
Stel, je zit achter het stuur na een avondje stappen. Aangeschoten als je bent, zie je een rood licht over het hoofd. Je botst daardoor zo hard op een fietser dat zijn rechterarm wordt losgerukt en in je auto belandt. Wat doe je?
Een psychologiestudent uit São Paulo schokte Brazilië door gewoon door te rijden. De arm dumpte hij zonder pardon in een sloot. Het slachtoffer, een glazenwasser die zondagochtend vroeg naar zijn werk fietste, overleefde maar kan zijn beroep nooit meer uitoefenen.
Het bizarre ongeluk op de centrale Avenida Paulista bleek het startschot voor een verkeersrevolutie. Fietsers zouden niet langer vogelvrij zijn in de stad van twintig miljoen inwoners, beloofde burgemeester Haddad. Hij legde, vrijwel vanuit het niets, driehonderd kilometer fietspad aan in een jaar.
Onlangs was de iconische Paulista aan de beurt. Tienduizenden fietsers vierden feest in de middenberm waar je nu fluitend langs de eeuwige files trapt. Het stalen ros, lang gezien als een speeltje voor armoedzaaiers en geitenbreiers, begint zowaar hip te worden.
Een deel van de automobilisten is minder blij. Door die linkse hobby is er nu nóg minder ruimte op de weg, klagen zij. Tegenstanders van de linkse burgemeester zien de rode kleur van de fietspaden als bewijs voor zijn communistische bedoelingen. Uit protest worden her en der punaises voor de wielen gestrooid.
Het is een achterhoedegevecht. Tweederde van de 'paulistanos' steunt de fietspaden, bleek uit recent onderzoek. Er komt dit jaar nog honderd kilometer bij. Zo sluit de verstokte autostad aan bij de kopgroep van fietsvriendelijke Zuid-Amerikaanse metropolen.
De ex-glazenwasser waar het allemaal mee begon, profiteert mee. De eenarmige Braziliaan is terug in het zadel en gebruikt de fietspaden elke dag.
De dappere fietser (credit: Bike é Legal)
maandag, juli 13, 2015
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten