Column Bob en de Bope

Uit Wakker Nederland.
------------------------------------------------------------------------------------
Onlangs op eigen houtje ’s avonds een sloppenwijk in mijn buurt binnengelopen. Zelfmoordneigingen? Nee hoor. Als buitenstaander kun je ongestoord over een steil weggetje naar de top van de heuvel slingeren.

De ‘favela’ Tavares Bastos is namelijk één van de weinige waarin de onderwereld het niet voor het zeggen heeft. Dat is te danken aan het elitekorps van de politie van Rio, de Bope, bekend van de Braziliaanse film ‘Tropa de Elite’ die al een tijdje in de Nederlandse bioscopen draait.

Sinds de Bope een basis heeft op de heuvel, is deze veranderd in een klein Hollywood. Amerikaanse sterren als Snoop Dogg en Edward ‘De Hulk’ Norton komen er opnamen maken in een stoer en toch veilig decor.

In het doolhof van steegjes vinden de filmploegen onderdak in een heuse Bed & Breakfast, met een adembenemend uitzicht over de stad. De Britse eigenaar Bob geeft daar ook jazzfeesten die veel hip volk omhoog lokken.

Helaas blijft Tavares Bastos de uitzondering die de regel bevestigt. De politie doet wel veel invallen in de sloppen om wapens en drugs in beslag te nemen, want Rio’s gouverneur Cabral heeft de oorlog verklaard aan de bendes (in de eerste vijf maanden van dit jaar schoot de politie 649 (!) mensen dood). Maar aan het structureel bezetten van favela’s wagen de autoriteiten zich niet.

Zo kan het dat de aanstaande lokale verkiezingen weer vertekend worden door veel zogeheten ‘halsbandstemmen’. Sloppenbewoners staan ‘aangelijnd’ in het stemhokje, met in het achterhoofd een dringend stemadvies van de crimineel die de wijk runt.

Om aan te geven hoeveel randfiguren mede hierdoor politiek carrière kunnen maken: van de huidige zeventig volksvertegenwoordigers van Rio hebben 33 het aan de stok hebben met justitie. Toen een lid van de liberale partij onlangs thuis gearresteerd werd, onthaalde hij de politie op een kogelregen. Dat zie je Eric van der Burg van de Amsterdamse VVD-fractie toch niet doen.

“Rio lijkt het Chicago van de jaren twintig wel”, verzuchtte mijn vaste tafelgenoot in de leeszaal in mijn wijk onlangs boven zijn krant. Maar Bob en de Bope zorgen in elk geval voor een leuk lichtpuntje in de heuvels.