zondag, februari 19, 2017

Profiel Brazilianen achter megabod op Unilever

Uit De Financiële Telegraaf van gisteren.
--------------------------------------------------------------------------
Als investeringsfonds 3G op een prooi jaagt, eindigt dat gewoonlijk met een 'kill'. De agressieve Braziliaanse durfkapitalisten achter Kraft Heinz, dat gisteren ruim 134 miljard euro bood op Unilever, staan bekend als volhardend en hebben decennia ervaring met vijandige overnames.

"Niet alleen werknemers van Unilever moeten zich zorgen maken", zo wijst de lokale ondernemer en Brazilië-kenner Pieter Lekkerkerk op de keiharde saneringen waarop 3G patent heeft. "De hang naar snelle winst van de Brazilianen zou waarschijnlijk ook ten koste gaan van Unilevers grote investeringen in duurzaamheid en productvernieuwing."

De geschiedenis van 3G gaat terug tot 1971. De Zwitserse migrantenzoon Jorge Paulo Lemann, momenteel de rijkste Braziliaan (27 miljard euro), koopt dan een kleine bank uit Rio met enkele partners. De Harvard-econoom en voormalige tennisprof introduceert een on-Braziliaanse obsessie met efficiëntie en soberheid bij deze Banco Garantia. Hij neemt het liefst arme, slimme locals aan met een grote drang om rijk te worden.

Zo begint één van de zijn latere 3G-compagnons, Marcelo Telles, er als loopjongen. Partners krijgen een aandeel in het bedrijf om de prestatiehonger aan te wakkeren. Dat leidt algauw tot de eerste overnames van noodlijdende bedrijven zoals warenhuis Lojas Americanas en bierbrouwer Brahma. Banco Garantia groeit uit tot 's lands grootste zakenbank en wordt in 1997 voor ruim zeshonderd miljoen euro verkocht aan Credit Suisse.

Dat fortuin ligt aan de basis van het in 2004 opgerichte megafonds 3G. De vermogende Brazilianen kochten zich sindsdien in bij Amerikaanse iconen als Budweiser, Burger King en Heinz. Dat zorgt doorgaans voor blije gezichten bij aandeelhouders. 3G vervangt de top van overgenomen bedrijven grotendeels door jonge Brazilianen die extreme kostenreducties doorvoeren. Winstmarges en beurskoersen schieten zo keer op keer omhoog.

Vakbonden zijn uiteraard minder te spreken over de ontslaggolven die gepaard gaan met de Braziliaanse coups. Ook Amerikaanse consumenten morren soms. Zo stapte een groep Budweiser-drinkers in 2013 naar de rechter omdat AB Inbev hun favoriete biertje zou verwateren.

Haalt de Braziliaanse slokop bij Unilever hetzelfde kunstje uit? Zeker is dat 3G zich voorlopig niet neerlegt bij de afwijzing van het bod. "Het zet zijn zinnen op één bedrijf tegelijk. Het gooit dan alle beschikbare artillerie in de strijd", weet een Braziliaans zakenblad.

El Comandante

Column uit een Telegraaf van afgelopen week.
------------------------------------------------------------------
Popcorn, bier; ik ga eens goed zitten voor El Comandante. De nieuwe tv-serie over de omstreden Venezolaanse revolutionair Hugo Chávez zorgt voor aardig wat ophef in Zuid-Amerika.

De megaproductie van Sony is later dit jaar ook te zien in Europa. Alleen Venezuela zelf mag officieel niet meegenieten. Het 60-delige drama is volgens Chávez' opvolger Nicolás Maduro 'imperialistische rommel'. Maar zijn uitzendverbod maakt de geplaagde Venezolanen juist nieuwsgierig. YouTube en illegale dvd's bieden uitkomst in het olieland dat is geruïneerd onder beide socialistische leiders.

De serie maakt de hoge verwachtingen niet helemaal waar, zo concludeer ik na de eerste vijf afleveringen. Wie hoopt op een kraker als Narcos, de Netflix-serie over die andere beruchte latino Pablo Escobar, komt bedrogen uit. De Colombiaanse hoofdrolspeler weet Chávez' accent en maniertjes leuk te imiteren maar mist het charisma van de in 2013 overleden comandante.

Toch is de serie zeker een kijkje waard. De makers blijven wel degelijk dicht bij de feiten. De biografie van de arme llanero (savannebewoner) die het tot wereldleider schopte, is boeiend genoeg. Het verhaal, dat begint met Chávez' mislukte staatsgreep in 1992, staat bol van geweld en intriges. Tot woede van zijn ex-vrouw, die dreigt met een rechtszaak tegen Sony, is er ook de nodige aandacht voor zijn rijke buitenechtelijke liefdesleven.

Terwijl het Maduro-regime tandenknarsend meekijkt, wordt de censuur in Venezuela verder aangescherpt. Zo worden door waarschuwingen opgehangen in openbare gebouwen. 'Hier wordt niet kwaad gesproken over Chávez', valt er op de bordjes te lezen.

Intussen werkt cultuurminister Adan Chávez al aan een alternatieve serie over het leven van zijn broer. Getiteld: De Ware Chávez. Want voedsel mag schaars zijn in het 'Noord-Korea van Zuid-Amerika', propaganda is er in overvloed.

donderdag, februari 09, 2017

Column Bikinistrepen

Stond onlangs in De Telegraaf.
--------------------------------------------------------------------------
Braziliaanse vrouwen zijn behoorlijke ijdeltuiten. Nu de zomer aardig op stoom komt - het is in Rio regelmatig veertig graden warmer dan in ons koude kikkerlandje - worden overuren gemaakt om goed voor de dag te komen op de Copacabana.

Opvallend veel aandacht gaat daarbij uit naar bikinistrepen. Waar Nederlandse zonaanbidders doorgaans een egaal bruin tintje verkiezen, mikken dames hier juist op een duidelijk kleurverschil. Topless is sowieso uit den boze op Braziliaanse stranden. Bovendien worden de witte lijntjes tussen boezem en schouder vaak erg gewaardeerd door de lokale mannen. Hoe strakker het streepje hoe mooier, is het heersende idee.

Een schoonheidsspecialiste uit Rio speelt handig in op de lokale obsessie. Deze Erika 'Bronze' (Brons), zoals ze zich laat noemen, maakte haar beroep van de felbegeerde marquinhas (streepjes). Ze bouwde speciaal een zonnestudio op het dak van haar huis in een buitenwijk op veertig kilometer van de Copacabana.

Klanten betalen twintig euro. Ze kleden zich uit, waarop de gastvrouw een 'bikini' opplakt via zwarte tape en stukjes gaas. Als iedereen is ingesmeerd - het populaire dak biedt plek aan dertig vrouwen - pakt Erika de stopwatch erbij. De baksessie duurt twee uur en veertig minuten. Terwijl mannelijke assistenten met gieters langslopen voor verkoeling, vervangt Erika her en der wat plakband omwille van het perfecte streepje.

"Een gewone bikini gaat altijd schuiven", zo licht de 34-jarige carioca haar kunstje toe. Ze leerde het in de ruige sloppenwijk Vila Aliança waar ze opgroeide. Thuis zonnen met een rol tape bleek effectiever en goedkoper dan naar het strand gaan met een dure bus.

Het mekka van de marquinhas blijkt zo in trek dat Erika gaat uitbreiden buiten Rio. Ze rekent deze zomer op een omzet van ruim dertigduizend euro. Niet slecht in een land dat al drie jaar in recessie is en gebukt gaat onder groeiende werkloosheid.