Brazilië ontdekt stroopwafel

Uit de Financiële Telegraaf van vandaag.
------------------------------------------------------------------------------------
De stroopwafel is in opmars in Brazilië. Een groeiend aantal Nederlanders probeert via de oer-Hollandse koek zijn brood te verdienen in het aan zoet verslingerde Zuid-Amerikaanse land.

Banketbakker Pim van Noort (25) uit Leiden heeft net de eerste verse stroopwafelkraam van São Paulo geopend, genaamd Leidenaar Doces Holandeses.

"Mijn Braziliaanse schoonfamilie vond stroopwafels zo lekker dat we besloten samen deze investering te doen" (van € 40.000).

Van Noort leerde het bakken thuis aan de hand van een 110 jaar oud kookboek met koekrecepten. "Ik wilde niet betalen voor een stroopwafelrecept en heb er zeker duizend geproefd om het onder de knie te krijgen. Dat heeft me aardig wat kilo's opgeleverd", lacht de gezette Zuid-Hollander.

De kraam verkoopt naast verse wafels (€ 1,50) ook poffertjes (tien voor € 1,15), moorkoppen (€ 1), soesjes (€ 0,40), appeltaart (€ 2) en tompoucen (€2). De snacks zijn gemaakt van Braziliaanse ingrediënten en iets zoeter dan in Nederland.

Van Noort: "Daar houden Brazilianen van. In een glas vruchtensap gooien ze zo een halve kilo suiker."

Toch kent de zaak geen droomstart: de klandizie valt voorlopig tegen. "Het is nog wennen voor de Brazilianen, vooral aan de kaneelsmaak van de wafel. Niet iedereen vindt die lekker," verklaart zijn schoonvader en compagnon Gesiel Correia da Silva.

Daarnaast is de locatie, een slecht draaiende shopping mall langs de stinkende Tietê-rivier, ongelukkig gekozen. "We gaan snel verhuizen. En in november openen we onze tweede kraam in Campinas" (een nabijgelegen industriestad).

Ook in andere Braziliaanse steden schieten er stroopwafelfabriekjes uit de grond. Willem Vos (46) uit Waalwijk en zijn Braziliaanse vrouw kunnen er in het zuidelijk gelegen Porto Alegre van leven.

"We bakken thuis in de kelder en verkopen aan delicatessenwinkels, tankstations en supermarkten. Het gaat zo goed dat ik mijn andere baan heb opgezegd."

Toch is Vos niet helemaal tevreden over zijn Moinho Wafers. "Het is lastig om roomboter te vinden in Brazilië. Ik bak met margarine en dat doet toch wat af aan de smaak."

Drieduizend kilometer noordelijker poogt Hans (51) uit Utrecht de tropische strandstad Salvador aan de stroopwafel te krijgen.

"Ik reisde mijn Braziliaanse vakantieliefde achterna. Niemand zat hier te wachten op mijn werkervaring, dus ik moest iets voor mezelf beginnen. Mijn vrouw kwam met dit idee. Ik kocht een stroopwafelrecept in Nederland en begon gewoon lekker te smeren."

In zijn minifabriek Holanda Waffle staat voor € 12.000 aan machines uit Nederland.

"Eigenlijk is dit te kleinschalig. Ik bak tegen de vijfhonderd stroopwafels per dag en dat is best slopend. Helaas heb ik geen geld voor een geautomatiseerde bakkerijlijn, die kost algauw een ton. Maar er zit een stijgende lijn in mijn omzet" (€ 800 per maand).

Hoewel de Utrechter worstelt met de Braziliaanse margarine en het meel, is zijn sambastroopwafel nauwelijks te onderscheiden van de Nederlandse evenknie. Alleen de strooplaag is iets dunner, om te voorkomen dat het een kliederboel wordt in de verpakking. Salvador is warmer dan São Paulo en Porto Alegre.

Braziliaanse bedrijven mengen zich intussen ook in de 'stroopwafeloorlog'. Sinds vorig jaar ligt de Waffle Caramelo van voedingsconcern Cacau Show in de schappen van menig supermarkt, een uit Nederland geïmporteerde stroopwafel.

Van Noort maakt er zich geen zorgen over. "Dat is goed voor de naamsbekendheid. Brazilië is groot genoeg voor wat concurrentie."

Pim van Noort met zijn Braziliaanse schoonfamilie