Column Geesten

Uit de krant van vandaag.
----------------------------------------------------------------------------------
Geesten zijn in Brazilië onderdeel van het dagelijks leven. Miljoenen mensen bezoeken centra waar mediums contact leggen met overleden familieleden en onbekende geesten.

Als aanhangers van het spiritisme geloven ze dat je geest het eeuwige leven heeft en na de dood in een ander lichaam trekt (reïncarnatie).

Dit jaar is het een eeuw geleden dat het bekendste Braziliaanse medium, Chico Xavier, werd geboren. Reden voor een film over het leven van deze weldoener, die gesouffleerd door geesten ruim vierhonderd boeken schreef, met zijn ogen dicht! De film brak alle records.

Een Braziliaanse vriendin nam me onlangs op sleeptouw naar zo’n centrum in São Paulo. Het leek van buiten meer op een buurthuis dan op een religieuze tempel. Langs een snackbar en een boekwinkeltje liepen we naar een zaaltje achterin het gebouw.

Hier werden ‘passes’ uitgedeeld, een soort schoonmaakbeurt voor de ziel, waarbij een medium positieve energie overbrengt van zogeheten ‘verheven’ geesten. Als nuchtere Nederlander klonk me dat nogal onwaarschijnlijk in de oren, maar goed.

Een dame heet de nieuwkomer welkom en legt uit wat de bedoeling is. “Rechtop zitten, handen op je bovenbenen, ogen dicht houden en je openen voor wat komt.”

Een minuut later zit ik op een krukje in een donkere naastgelegen ruimte. Voor me staat een medium dat haar hand vlak boven mijn hoofd houdt. Na een seconde of tien voel ik iets veranderen. Na anderhalve minuut is ze klaar.

De rest van de dag heb ik een licht, helder gevoel en enkele goede ideeën. Mijn benen zijn wiebelig. Merkwaardig. Er is iets gebeurd in de donkere kamer, maar wat? Heeft het medium me soms gehypnotiseerd of gedrogeerd?

Een paar weken later neem ik nog een ‘passe’, ditmaal met twee Hollandse vrienden. Eén zegt niks te voelen, de ander wel wat. Ook ik bespeur weer een zekere energie in de ruimte, maar het effect is ditmaal veel zwakker. Het geeft te denken.

Hoe dan ook komt het centrum me sympathiek voor. Anders dan in Braziliaanse pinksterkerken, komt er geen geldbakje langs. Er worden geen medische en financiële wonderen beloofd. Er staat geen dominee met zijn vingertje te zwaaien.

“Je moet niks hier”, zegt mijn Braziliaanse vriendin. “Het spiritisme is gericht op persoonlijke groei. Doe ermee wat je wilt.”