Disclaimer: Caracas is zeker niet de eerste Zuid-Amerikaanse hoofdstad die ik toeristen aan zou raden (eerder de laatste of een-na-laatste, na Lima), maar wel een dagje rondkijken waard als je toch in het mooie Venezuela bent.
---------------------------------------------------------------------------------
Toeristen die in de Venezolaanse hoofdstad Caracas landen, reizen meestal zo snel mogelijk door naar de adembenemende palmstranden, Amazonewatervallen en Andestoppen van het Zuid-Amerikaanse land. Zonde, want de 'Stad van de Eeuwige Lente' is niet alleen een chaotische betonjungle, maar ook een swingende metropool vol lekker eten en tropische natuur.
Onze dag begint met een tegenvaller: Caracas doet zijn zonnige bijnaam vanochtend geen eer aan. Het miezert in de tropische valleistad en de naastgelegen Ávila-berg is compleet in nevelen gehuld.
Toch springen we in een taxi naar het kabelbaanstation Ávila Mágica. De chauffeur vrolijkt ons op met wat harde salsa, de muziek die je trouwens overal hoort in Venezuela.
Zijn taxi is een brullende Buick uit de jaren zeventig. Het Venezolaanse wagenpark is door de bizar lage benzineprijzen ($0,02 per liter) een attractie op zich. Het wemelt in de straten van het olieland van dit soort sierlijke Amerikaanse benzineslurpers.
Even later zweven we in een comfortabele cabine de imposante groene berg op. Bij het eindpunt op 2150 meter hoogte is het zo'n tien graden kouder. Het is nog altijd een graad of vijftien, maar dat blijkt voor de locals reden genoeg om de ijzers onder te binden. Er ligt een heuse tropische ijspiste in het gezellige Ávilapark, waarop Venezolaanse kinderen onwennig rond schaatsen.
Er is fondue en Duitse worst te koop, maar wij kiezen voor een Venezolaanse koek-en-zopie: soep met arepa, het nationale maïsbroodje, gevuld met vlees en kaas. Smullen!
Ietwat eentonig is het oude stadshart wel. Bijna alle culturele attracties staan namelijk in het teken van de Simón Bolívar, de Venezolaanse vrijheidsstrijder die begin 19e eeuw vijf Zuid-Amerikaanse landen van het Spaanse juk verloste. Zo kuieren we van het Bolívar-standbeeld op Plaza Bolívar naar het praalgraf en geboortehuis van de grote held van president Hugo Chávez.
Het geboortehuis stelt weinig voor, maar het naastgelegen Bolivariaanse museum is een bezoekje waard. We bewonderen de zwaarden, kanonnen en vergeelde sokken van Bolívar en worden aangesproken door een sympathieke suppoost, Iván.
Hij wil weten wat wij Europeanen zo eng vinden aan de ernstig zieke 'dictator' Chávez. Iván: "Chávez wil met zijn Bolivariaanse revolutie de kant op van een land als Nederland. Hij is de eerste leider die serieus belasting heft en investeert in zorg en onderwijs. Voor Zuid-Amerikanen is dat revolutionair, maar voor jullie toch niet?"
We zeggen gedag en pakken de metro (veilig, vlot en goedkoop) terug naar de wijk van ons hotel, Altamira. De overgang van het 'rode' centrum naar deze anti-Chávez-buurt is groot. Hier zie je geen posters van Bolívar en Ché Guevara op straat, maar shopping malls, Amerikaanse fastfoodketens en ravissante vrouwen met agressieve siliconenboezems.
De zon schijnt gelukkig weer en er wordt geflaneerd en geflirt dat het een lieve lust is. We duiken La Estancia in, één van de vele stadsparken waar je lekker uit kunt blazen.
Caracas staat bekend om zijn bruisende nachtleven, variërend van dure jetsetclubs (shopping San Ignacio, Las Mercedes) tot grote salsa-schuren in de volksbuurten van de stad.
Wij besluiten in onze wijk te blijven en belanden in El Puto Bar. Dat klinkt als een bordeel, maar het is een gezellige alternatieve pub, met veel live-optredens van bands en dichters. We drinken een glas goede rum en lopen tevreden terug naar het hotel. Wie de juiste plekjes op zoekt, merkt dat de heksenketel Caracas ook best relaxed kan zijn.
---------------------------------------------------------------------------------
Uitstapjes
Revolutietoerisme
Wat Harry Mulisch in de jaren zestig naar Cuba lokte, trekt linkse jongeren in de 21e eeuw naar het Venezuela van Hugo Chávez.
Tip: wie wil begrijpen waarom de rode president populair is bij de armen, moet eens een kijkje nemen in Ciudad Caribia.
Deze nieuwe 'socialistische stad' aan de noordkant van Caracas is één van de weinige Chávez-bolwerken waar een toerist veilig op eigen houtje kan rondlopen.
Na een mooie taxirit (45 minuten) door de groene bergen, belanden we in een aangeharkt stadje dat in Nederland niet zou misstaan. Er wonen 8000 mensen en dat moeten er komende jaren 100.000 worden.
Vrijwel alle voorzieningen zijn gratis, van de gemeubileerde appartementen tot een kliniek met Cubaanse artsen. Geen wonder dat de stad vol Chávez-posters hangt.
Wie een beetje Spaans spreekt, kan een babbeltje maken met de vriendelijke bewoners, die vroeger allemaal in de ruige sloppen van Caracas woonden.
"Het is heerlijk hier. In Caracas kon ik nooit buiten spelen, hier wel," zegt Netzai (13) terwijl ze op een fietsje door de straten scheurt.
"Maar er zijn ook problemen hoor. Er is hier helemaal geen werk. Als de olieprijs zakt, wordt dit allemaal onbetaalbaar", zo kraakt Pedro (68) Chávez' sinterklaassocialisme.
---------------------------------------------------------------------------------
Wandeling naar Ávila-top
We vroegen twee Nederlanders die al lang in Caracas wonen om een tip voor De Reiskrant.
Beiden raadden aan om de Ávila-berg op te wandelen, dwars door een nationaal park.
De klim voert van 900 naar 2200 meter hoogte. "Dat kost een uur of drie, vier", vertelt Titus van den Oever. "Je loopt door tropisch regenwoud met watervallen en papegaaien. Wel flessen water en een warme trui meenemen, want boven kan het fris zijn. En kies een heldere dag uit voor de klim. Dan heb je vanaf de top een prachtig uitzicht, tot aan de Caribische Zee."
Laurens Trebes begint de tocht gewoonlijk bij Sabas Nieves, maar er zijn meerdere vertrekpunten. Zijn tip: bij de ingang van het park een foto van de kaart maken. Of print de routes van tevoren op de site www.el-avila.com. "Want die zijn onderweg soms niet duidelijk aangegeven."
Nog twee tips: "Boven in het Ávila-park een gesubsidieerde 'socialistische' arepa eten en een bezoek brengen aan het Humboldt-hotel."
Er worden ook begeleide groepswandelingen georganiseerd (informeer bij uw hotel).
---------------------------------------------------------------------------------
La Estancia: groene oase in de betonjungle
Even ontsnappen aan Caracas' betonjungle kan in La Estancia, een groene oase in het financiële hart van Caracas. De voormalige Spaanse koffieplantage is door staatsoliebedrijf PDVSA opgetuigd tot een gezellig parkje met vijgenbomen en veel culturele activiteiten.
Bijna iedere dag zijn er gratis tentoonstellingen en concerten. Bij de vroegere paardenstallen van het landgoed ligt een mini-museum met een kelder waar vroeger koffieslaven sliepen. Sommige medewerkers spreken een beetje Engels en vertellen graag wat meer over de geschiedenis. Wie geluk heeft, kan inspringen bij een cursus tango of capoeira.
Om dieren te zien, is het beter om het nabijgelegen Parque del Este te bezoeken. Hier leven onder meer toekans, apen en capibara's, deels in het wild en deels achter tralies.
---------------------------------------------------------------------------------
Duits bier/palmstranden
Een leuke trip voor een halve of hele dag is Colonia Tovar, een tropisch Duits bergdorp op zestig kilometer van Caracas. De bewoners leefden tot 1960 in isolement en spreken - naast Spaans - nog een zeldzaam 19e-eeuws dialect uit het Zwarte Woud. Obers in klederdracht serveren braadworst, Schwarzwalder kersentaart en lokaal gebrouwen Tovar-bier. De curieuze enclave trekt in weekenden veel Venezolaanse toeristen.
Geen zin in culturele of sportieve uitspattingen? Dan kunt u op een half uur van Caracas ook op een klassiek Caribisch palmstrand gaan liggen. De betere stranden liggen ten noordoosten van de stad, bij Macuto en La Guaira (de vertrekhaven van de ferry naar vakantie-eiland Isla Margarita). Surfers kunnen zich amuseren op de woeste golven van Playa los Caracas.
---------------------------------------------------------------------------------
Praktisch
Reiswijzer
Prijzen voor een vliegretour Amsterdam-Caracas beginnen bij 600 euro (bij de Spaanse prijsvechter Air Europa). Ook Lufthansa, Air France, TAP en Alitalia vliegen met één tussenlanding op Caracas. Er zijn geen directe vluchten. De reistijd is circa 14 uur. Vanaf Caracas' internationale luchthaven Maiquetía rijden er bussen naar de stad. Een taxi kost 250 tot 300 bolivars (rond 50 euro volgens de officiële wisselkoers, zie kader Geld).
Slapen/Veiligheid
Caracas staat bekend als onveilig, maar daar merk je weinig van in de oostelijke wijken Altamira, Las Mercedes, El Rosal, La Castellana en Sabana Grande. Tip: overnacht in één van deze buurten. Het centrum van de stad is ruig en de buitenwijken zijn ronduit gevaarlijk.
Vijfsterhotels: Lidotel (www.lidotel.com.ve) en Eurobuilding (www.eurobuilding.com.ve).
Vierster: Hotel Ávila (www.hotelavila.com.ve), gebouwd door Nelson Rockefeller. Het ligt wat afgelegen (op een kwartier van het centrum), maar dat wordt gecompenseerd door de mooie groene omgeving.
Driester: Hotel La Floresta: http://registro.hotellafloresta.com. Ietwat sjofel, maar gunstig geprijsd en ideaal gelegen aan het relaxte plein rond metrostation Altamira.
Eten
In de migrantenstad Caracas kun je goed en gevarieerd eten. Vooral de Spaanse, Italiaanse en Arabische keuken zijn sterk vertegenwoordigd. En de Venezolaanse natuurlijk: El Budare de La Castellano (Av. Principal La Castellana) serveert dag en nacht lokale snacks als de arepa (hartig gevuld maïsbroodje) en de cachapa (zoete pannenkoekjes).
Luxer zijn paellarestaurant La Estancia (www.restaurantlaestancia.com) en grillvleesspecialist Lee Hamilton (Av. San Felipe, hoek El Bosque). La Montanara (Calle Caroní/Calle Madrid in de wijk Las Mercedes) is één van de beste pizzaria's. Heerlijk zijn ook de shoarmapannenkoeken van El Mesoncito de Altamira (hoek Av. Avila en Francisco De Miranda), even verderop weg te spoelen bij de verse sapjesbar La Holandesa (Av. Luis Roche).
Geld
Geld is een heikel punt in Venezuela. Het land is erg aan de prijs voor reizigers die hun geld lokaal pinnen. De officiële koers van de Venezolaanse munt (1 euro = 5,5 bolívar) twee tot drie keer zo laag is als de zwarte straatkoers. Veel reizigers nemen daarom contante dollars of euro's mee. Wij ook en het wisselen ging makkelijk, via de hotelreceptie nota bene. Zie www.lechugaverde.com voor de actuele zwarte dollarkoers (maar reken op een iets lagere koers).
Overige tips
Taxi's in Caracas rijden zonder meter. Om niet afgezet te worden, is het handig om bij de hotelreceptie te vragen naar het gebruikelijke tarief voor de beoogde rit en dit vooraf met de chauffeur af te spreken.
Een visum hebben toeristen niet nodig in Venezuela (tot drie maanden verblijf). Ook inentingen zijn niet verplicht. Vaccinaties tegen DTP, hepatitis A en gele koorts worden wèl aangeraden.
Beste reistijd: Caracas kent het hele jaar door een stabiel, mild tropisch klimaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten