Toch denk ik soms weemoedig aan Den Haag als het Braziliaanse parlement zijn dagelijkse portie moreel afval in het journaal uitstort. De heren en dames in Brasília houden zich zoals te doen gebruikelijk alweer maanden bezig met het roeren in eigen stront. Hetgeen gebeurt in pseudo-‘ethische commissies’ waarin criminele praktijken van collega’s onder een dikke laag vriendjespolitiek begraven worden.
Ook over partijtrouw hebben nogal wat parlementariërs een aparte opvatting, zoals vandaag in een Telegraaf-column valt te lezen. ------------------------------------------------------------------------------
Nerveuze gezichten in de wandelgangen van het Braziliaanse parlement. Terwijl vrijdag de politieke ‘transferperiode’ sluit, hangt vandaag een uitspraak van het hooggerechtshof boven de markt die het vrije verkeer van politici aan banden kan leggen.
Politici wisselen hier net zo makkelijk van partij als van stropdas. Neem kamerlid Hidekazu Takayama. Hij liet zich vorig jaar kiezen voor de centrumrechtse PMDB, stapte over naar de ouderenpartij, verhuisde verder naar de links-populistische PTB en verdedigt nu de kleuren van de onbestemd christelijke PSC. Eerder had de evangelische dominee al de liberale DEM en de socialistische PSB versleten.
Een rijtje waar een kameleon U tegen zegt.
Zo liep meer dan de helft van de huidige 513 kamerleden al eens over, van wie 46 afgelopen jaar. Daarbij helpt het dat de meeste politieke partijen inhoudelijk net zo verschillend zijn als concurrerende wasmiddelmerken.
De stoelendans voltrekt zich volgens een vast patroon: de oppositiebankjes lopen leeg en het regeringsblok bolt op. Daar dicht bij het vuur is het immers makkelijker meedingen naar allerhande geldpotjes en baantjes.
Kiezers en oppositiepartijen die op deze wijze in de maling worden genomen, veerden onlangs op toen het Braziliaanse kieshof oordeelde dat de overlopers in feite zeteldiefstal plegen. De groep van 46 zou met terugwerkende kracht het mandaat aan de partij verliezen. Vandaag heeft het hooggerechtshof het laatste woord over de partijtrouw.
Echter, de kamerleden zouden geen Braziliaanse politici zijn als ze, geoefend in het maken van wetten in eigen belang (zoals een verhoging van het eigen salaris met 91%!), zich niet hadden ingedekt tegen mogelijk onheil. Snel werd een nieuwe wet gemaakt die een vaste ‘transferperiode’ inlast en de 46 overlopers tegen zetelverlies beschermt.
Waarmee volksvertegenwoordiging en rechterlijke macht op ramkoers liggen.
Uit een enquête bleek vorige week dat politici onder slechts 11% van de bevolking vertrouwen genieten. Demonstranten zetten steeds vaker een clownsneus op om het gevoel van machteloosheid te uiten. En de kameleons in Brasilia trekken nog eens een lange neus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten